انتخاب بهترین روش میان یابی برای پهنه بندی بارش سالانه در ایران

متغیرهای هواشناسی مورد نیاز در مدیریت منابع آب تنها برای نقطه اندازه گیری معتبر هستند و برای برآورد آن ها در نقاط بدون داده باید از روش های درون یابی استفاده شود. مطالعه پیش رو به منظور بررسی انتخاب بهترین روش درون یابی مکانی برای برآورد میزان متوسط بارش سالانه در کشور ایران انجام شد. بدین منظور از آمار بارش 180 ایستگاه سینوپتیک در سطح کشور استفاده شد. سپس با استفاده از روش های مختلف درون یابی قطعی (IDW، GPI، LPI و RBF) با توان های مختلف (1، 2، 3، 4 و 5) و مدل های متفاوت (اسپلاین نواری کاملا منظم، چندربعی معکوس، چند ربعی، نواری با کشش و نواری با ضخامت کم) و روش های درون یابی زمین آماری کریجینگ و کوکریجینگ به بررسی الگوی توزیع مکانی متوسط بارندگی سالانه در سطح کشور ایران و شناخت مناسب ترین روش درون یابی بارش سالانه در کشور پرداخته شد. نتایج نشان داد از میان روش های درون یابی قطعی، روش RBF با مدل نواری با کشش دارای کمترین مقدار RMSE و بیشترین مقدار همبستگی است. در نهایت با استفاده از روش ارزیابی متقابل و شاخص های RMSE، MBE، MAPE و R، مناسب ترین روش درون یابی از میان روش های قطعی و زمین آماری، انتخاب و با استفاده از روش مناسب تر (کریجینگ)، نقشه بارش سالانه در Arc GIS تهیه شد.