مطابقت بین راوی، مولف، و شخصیت محوری در زندگی نامه خودنوشت «حیاتی» اثر احمد امین

یکی از موضوعات چالش برانگیز در زندگی نامه خود نوشت این است که آیا نویسنده توانسته است فاصله میان خودش، راوی و شخصیت محوری را به حداقل برساند و به عبارت دقیق تر آیا توانسته است میان این سه عنصر تطابق ایجاد کند. مسلما ذهنیت اکنون نویسنده نسبت به وقایعی که سال ها از رخ دادنشان سپری شده است با ذهنیت او هم زمان با رخ دادن وقایع بسیار تفاوت دارد و همین موضوع است که می تواند مهارت خلاقانه نویسنده را به بوته آزمایش بگذارد. در این مقاله این موضوع را در زندگی نامه خودنوشت حیاتی، اثر احمد امین بررسی می کنیم. یافته ها نشان می دهد ازآنجاکه عوامل سازنده شخصیت فعلی نویسنده برای او اهمیت بیشتری دارند، وی توجه خود را بیشتر به تفسیر وقایع و تاثیرشان در زندگی فعلی اش معطوف کرده است تا آنکه از زاویه دید شخصیت به شرح وقایع بپردازد، و کمتر موفق به کم کردن فاصله میان دو نظرگاه راوی و شخصیت شده است. با توجه به اینکه مبحث زاویه دید به عنوان عنصر مهم داستانی در این مجال بسیار یاریگر است، نظریات ژرار ژنت را سنگ بنای کار خود قرار داده ایم.