اجرای «قاعده الزام» در دعاوی بین المللی به مثابه قاعده حل تعارض

تفاوت ادبیات فقهی - حقوقی، در پاره ای از موارد ایجاب می کند که برای ارائه فقه و حقوق اسلامی در مجامعی غیر از حوزه های سنتی اسلامی، محتوای غنی فقه اسلامی با حفظ اصالت های آن در قالب ادبیات معاصر و رایج مطرح گردند، تا برای مخاطب بهتر قابل درک و فهم باشند.
بدین منظور، نویسنده در این مقاله تلاش کرده است تا پس از تبیین مختصر «تعارض قوانین» در حقوق بین الملل خصوصی معاصر و رائج به یکی از مسائل مهم آن یعنی «امکان یا لزوم اجرای قانون خارجی» از منظر فقه اسلامی بپردازد تا نشان دهد که فقه اسلامی نسبت به این گونه از مسائل ساکت نیست و برای این منظور «قاعده الزام» را به مثابه یک «قاعده حل تعارض» حداقل در حوزه حقوق خصوصی و به ویژه احوال شخصیه مورد بحث قرار می دهد و تبیین می کند که قلمرو این قاعده به پایگاه اصلی آن، یعنی روابط و دعاوی حقوقی بین المذاهبی اختصاص نداشته و به طور اجمال روابط و دعاوی حقوقی بین الادیانی و بین المللی را نیز شامل می شود.