ارتباط پراکنش رویشگاه های گازرخ، پیر، و کلیر با شرایط ادافیکی به روش آنالیز تطابق کانونیک

گونه های گازرخ، پیر، و کلیر از عناصر درختی و درختچه ای ناحیه اقلیمی صحارا سندی و حوزه نوبوسندین اند که سطوح وسیعی را در جنوب شرق ایران به صورت درختزارهای پراکنده پوشش می دهند. جهت بررسی رابطه بین عوامل خاکی با پراکنش آن ها، در گام نخست، نقشه پراکنش این گونه ها در محدوده جنوب شرق ایران با استفاده از تصاویر ماهواره ای، نقشه های توپوگرافی، و پیمایش زمینی تهیه و محدوده رویشگاهی هر گونه مشخص شد. در بیست و هفت رویشگاه منتخب 90 پروفیل حفر و از عمق 0 تا 60 سانتی متری نمونه خاک تهیه شد. در آزمایشگاه خاک شناسی خصوصیات فیزیکی (بافت، درصد شن، درصد رس، درصد لیمون) و خصوصیات شیمیایی (اسیدیته گل اشباع، هدایت الکتریکی، پتاسیم، فسفر، ازت، آهک، گچ، و مواد محلول خاک) تعیین شد. جهت مشخص شدن موثرترین عوامل از روش چندمتغیره، از جمله روش آنالیز تطابق کانونیک (CCA)، بهره گرفته شد. نتایج نشان داد بین رویشگاه های سه گونه فقط از نظر هدایت الکتریکی، درصد ازت، و میزان گچ تفاوت معنا دار وجود دارد. نتایج آنالیز CCA نشان داد مهم ترین مشخصه های ادافیکی موثر در پراکنش گونه گازرخ درصد آهک و درصد رس، در گونه پیر خصوصیات آهک و نمک های محلول و درصد شن، و در گونه کلیر مقدار آهک و نمک های محلول خاک اند.