بررسی ارتباط میان برخی از سایتوکاین های موجود در ترشحات اندومتر و موفقیت لقاح آزمایشگاهی

آنالیز ترشحات اندومتر به عنوان یک روش غیرتهاجمی و نویدبخش در ارزیابی پذیرش اندومتر مطرح است.

در مطالعه حاضر به بررسی ارتباط مابین موفقیت لقاح آزمایشگاهی و سطح گروهی از سایتوکاین های موجود در ترشحات اندومتر شامل interleukin-1β (IL-1β) ، tumor necrosis factor (TNF-α)، interferon gamma-induced protein 10 (IP-10) وmonocyte chemoattractant protein (MCP) می پردازیم.

در یک مطالعه آینده نگر، 50 زن کاندید انجام لقاح آزمایشگاهی دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند. تمامی شرکت کنندگان پیش از انتقال جنین تحت آسپیراسیون محتویات اندومتر قرار گرفتند. سطح IL-1 β، IP-10، MCP و TNF-α با استفاده از کیت های استاندارد و به روش الایزا اندازه گیری شد. به منظور تشخیص لانه گزینی و بارداری، بیماران اندازه گیری سطح سرمی human chorionic gonadotropin و ارزیابی سونوگرافیک در کلیه بیماران صورت پذیرفت.

پنج نمونه از مطالعه حذف گردید و در 9 زن (20%) تشخیص بارداری بالینی انجام شد که در همه موارد منجر به تولد نوزاد زنده گردید. تمامی 36 مورد دیگر (80%) در گروه بارداری ناموفق جای گرفتند. بررسی سطح سایتوکاین ها در ترشحات آسپیره شده نشان دهنده سطوح پایین تر IP-10، MCP و TNF-α در گروه با بارداری موفق در مقایسه با گروه با بارداری ناموفق بود (p-value به ترتیب: 0.005،0.001 و 0.007). اختلاف معنی داری مابین دو گروه در مقایسه سطحIL-1β مشاهده نگردید.(P-value = 0.614)

مطالعه ما نشان می دهد که سطوح پایین تر IP-10، MCP و TNF-α در ترشحات اندومتر با بهبود نسبی پذیرش اندومتر و ماحصل لقاح آزمایشگاهی همراه است. چنین ارتباطی در موردIL-1β مشاهده نگردید.