مقایسه تاثیر آرسنیت سدیم و نانوآرسنیت سدیم روی ناهنجاری های ظاهری و اسکلتی جنین های موش صحرایی

آرسنیک سبب ناهنجاری های مادرزادی در انسان و حیوانات می شود. نانوآرسنیت توان بیشتری در ایجاد آپوپتوز دارد، از آنجایی که تاکنون اثرات نانو آرسنیت بر ناهنجاری های جنینی ارزیابی نشده لذا این مطالعه به منظور مقایسه اثر آرسنیت سدیم و نانوآرسنیت سدیم بر روی ناهنجاری های اسکلتی جنین موش صحرایی انجام شد.
این مطالعه تجربی در مدل حیوانی بر روی 23 سر موش صحرایی آبستن در 4 گروه انجام شد. تایید آبستنی با مشاهده پلاک واژنی بود. در روز دهم آبستنی به گروه اول (گروه شاهد، 7 سر) نرمال سالین و به گروه های دیگر به ترتیب آرسنیت سدیم با دوز 11 میلی گرم (5 سر)، نانوآرسنیت سدیم با دوزهای 1 (5 سر) و 11 (7 سر) میلی گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن، بصورت داخل صفاقی، تزریق گردید. در روز بیستم آبستنی موش ها آسان کشی شدند و پس از خارج کردن جنین ها، طول و وزن آنها تعیین و با آلیزارین قرمز-آلسین آبی رنگ آمیزی شدند. ناهنجاری های سیستم اسکلتی جنین ها از جمله شکاف کام، بدشکلی های دنده ها، مهره ها و ستون فقرات، جناغ، دستها و پاها، انگشتان و کاهش استخوان سازی بوسیله استریومیکروسکوپ بررسی و مقایسه شد.
آرسنیت معمولی و نانو وزن جنین را بطور معنی داری از حدود 5 گرم در گروه شاهد به کمتر از 2 گرم رساندند (0/033 p≤) و طول جنین را از حدود 38 میلیمتر به 28 میلیمتر کاهش دادند (0/023 p≤). کاهش طول و وزن جنین ها با دوز 11 میلی گرم نانو در مقایسه با آرسنیت معمولی (11 میلی گرم) معنی دار بود (0/033 p≤). درصد وقوع ناهنجاری ها در گروه های تحت تیمار از 3 تا 47 درصد بوده در حالی که در گروه شاهد ناهنجاری اسکلتی مشاهده نشد.
نانوآرسنیت نسبت به آرسنیت معمولی اثرات بیشتری بر کاهش وزن و طول جنین و برخی از ناهنجاری های اسکلتی مثل شکاف کام دارد.