نقش ارتقای متنی داده در مقایسه با ارتفای ترکیبی در تقویت توانایی دستور زبان

این مطالعه به بررسی مقایسه ای تاثیر شیوه ارتقای داده زبانی (یعنی ارتقای متنی در مقایسه با ارتقای ترکیبی) بر تقویت توانایی دستور زبان در بافت آموزشی ایران که در آن زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی محسوب می شود، پرداخته است. برای این منظور، 65 نفر دانش آموز دختر مقطع دبیرستان به عنوان نمونه آماری همگون بر اساس آزمون سنجش مهارت عمومی زبان انگلیسی نلسون از میان 100 نفر دانش آموز انتخاب شدند. سپس، توانایی دستور زبانی آنها نیز بر اساس یک آزمون تشخیصی قبل از اجرای آزمایش سنجیده شد و متعاقب آن نمونه آماری به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند که یک گروه بر اساس شیوه ارتقای متنی و گروه دیگر به شیوه ارتقای ترکیبی در معرض آموزش نکات دستور زبان انگلیسی قرار گرفتند. سر انجام از هردو گروه آزمون سنجش پیشرفت تحصیلی جهت ارزیابی میزان پیشرفت هر گروه در پرتو دو شیوه ارتقای داده زبانی اخذ گردید. تحلیل داده ها و نتایج موید: الف) عدم تاثیر معنادار آموزش به شیوه ارتقای متنی نکات دستور زبانی؛ ب) تاثیر معنادار آموزش به شیوه ارتقای ترکیبی داده زبانی بر تقویت توانایی دستور زبان و پ) تاثیر معنادارتر آموزش به شیوه ارتقای ترکیبی در مقایسه با شیوه ارتقای متنی بوده است. بر این اساس، می توان استنتاج کرد که آموزش نکات دستور زبانی و تقویت متعاقب توانایی مربوطه در گرو نوع و شیوه ارتقای داده زبانی می باشد. دستاوردهای این مطالعه از منظر آموزشی پیام های نویدبخشی را هم برای معلمان زبان های حارجی و هم برای برنامه ریزان درسی در راستای لحاظ مولفه ها و سازوکارهای ارتقای داده زبانی هم در آموزش و هم در تهیه و تدوین مطالب درسی به ارمغان می آورد.