مفهوم تمایل به برقراری ارتباط و رابطه آن با درک زبان آموزان از رابطه دوستانه کلامی و غیر کلامی معلم

با در نظر گرفتن این اصل که ایجاد رابطه دوستانه میان معلم و دانشجویان می تواند محیط یادگیری مناسبی را فراهم کند (هارن، 2006) و با توجه به اینکه رابطه دوستانه معلم می تواند انگیزه یادگیری را در دانشجویان بالا ببرد (ولز و کانو،2008)، این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین آنچه زبان آموزان ایرانی از رابطه دوستانه معلم برداشت می کنند و تمایل آنها به برقراری ارتباط بود. بدین منظور، ابتدا پرسشنامه ای جهت اندازه گیری تمایل به برقراری ارتباط مخصوص محیط هایی که در آن زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی تدریس می شود طراحی، اجرای آزمایشی، و اعتبار سنجی شد. پس از حصول اطمینان از اعتبار آن، این پرسشنامه بر روی 90 زبان آموز سطح متوسط اجرا شد. در مرحله دوم از شرکت کنندگان خواسته شد تا پرسشنامه های رابطه دوستانه کلامی (گورهام، 1998) و غیر کلامی (مک کروسکی و همکاران، 1996) را تکمیل کنند. یافته های این پژوهش مشخص کرد که تمایل زبان آموزان به برقراری ارتباط بر روی 7 عامل استوار است که یکی از آنها رابطه دوستانه معلم می باشد. همچنین تحلیل های دیگر نشان داد که بین هر دو نوع رابطه دوستانه (کلامی و غیر کلامی) و تمایل زبان آموزان به برقراری ارتباط رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. می توان نتیجه گرفت که رفتار دوستانه معلم یکی از اجزای اصلی و تشکیل دهنده مفهوم تمایل زبان آموزان به برقراری ارتباط می باشد و این تمایل می تواند از طریق رفتار دوستانه معلم در کلاس درس بیشتر شود. این یافته ها می توانند معلمان زبان و نیز استادان تربیت معلم زبان انگلیسی را یاری رسانند.