رابطه بین عملکرد اندام فوقانی با کیفیت زندگی در کودکان مبتلا به فلج مغزی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال 1392

با توجه به شایع بودن اختلال عملکرد اندام فوقانی در فلج مغزی و نقش این عامل در کارکردهای آموزشی و مشارکت در فعالیت های مهارت های روزمره زندگی کودکان، عاملی موثر در کیفیت زندگی آنها می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین عملکرد اندام فوقانی با کیفیت زندگی در کودکان مبتلا به فلج مغزی مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران در سال 1392 انجام شد.
در این پژوهش مقطعی 50 کودک مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از مرکز کار درمانی رشد شهر تهران در سال 1392 انتخاب شدند. آزمون کیفیت مهارت های اندام فوقانی توسط ارزیاب و پرسشنامه کیفیت زندگی مخصوص کودکان فلج مغزی توسط والدین تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری گام به گام و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد.
نتایج نشان داد که بین مولفه های عملکرد اندام فوقانی با تمام مولفه های کیفیت زندگی رابطه معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد به ترتیب 35 درصد از واریانس نمره مولفه ی رفاه و پذیرش اجتماعی (0/001>P)، 53 درصد مولفه ی مشارکت و سلامت جسمانی (0/001>P)، 41 درصد مولفه ی کارکرد (0/01>P)، 28 درصد مولفه ی رفاه هیجانی (0/001>P)، 29 درصد مولفه ی درد و نارضایتی از ناتوانی (0/001>P) توسط متغیر های عملکرد اندام فوقانی تبیین می شود.
نتایج حاصل از این مطالعه حاکی از این است که داشتن سطح بالایی از عملکرد اندام فوقانی مترادف با بهره وری از کیفیت بالاتری از سطح کیفیت زندگی و حیطه های مختلف آن می باشد. بنابراین می توان با برنامه ریزی و استدلال بالینی با هدف ارتقای عملکرد اندام فوقانی بتوان کیفیت زندگی این کودکان را بهبود بخشید.