اثر خستگی عضلات تنه بر تعادل ایستا در دو گروه سنی جوان و میانسال

افتادن نتیجه عدم بازیابی تعادل در افراد است. هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی عضلات بازکننده تنه بر کنترل تعادلی ایستا در دو گروه سنی جوان و میانسال در افراد سالم است.
10 زن جوان (6/ 1 ± 23 سال) و 6 زن میانسال (4/ 5 ± 51 سال) در آزمون ایستادن روی یک صفحه نیرو پیش و پس از خستگی با چشمان بسته شرکت کردند. برای ارزیابی تعادل مرکز فشار فرد را در دو جهت A/P و M/L روی صفحه نیرو اندازه گرفتیم.
اختلاف معنی داری بین سن و خستگی مشاهده نشد. تغییرپذیری COP در گروه میانسال در مقایسه با افراد جوان در دو حالت پیش و پس از خستگی بیشتر بود.
نتایج این تحقیق نشان داد که خستگی عضلات اکستنسور تنه بر تعادل تاثیر نمی گذارد و بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نوسان های پاسچری با افزایش سن افزایش می یابد. اثر خستگی عضلات تنه بر تعادل معنی دار نبود.