ارزیابی و مقایسه روش بهینه سازی چند سطحی و مدل IPARM در تخمین پارامترهای نفوذ در آبیاری جویچه ای

پارامترهای معادلات نفوذ، در ارزیابی و طراحی سیستم های آبیاری نقش اساسی دارند و به منظور افزایش بازده آبیاری ضروری است که با دقت فراوان تخمین زده شوند. در این مطالعه، دو روش تخمین پارامترهای نفوذ آبیاری جویچه ای، ارزیابی و با هم مقایسه شدند که عبارت اند از: بهینه سازی چندسطحی براساس استفاده از داده های پیشروی، پسروی و رواناب و مدل IPARM براساس استفاده از داده های پیشروی و رواناب. مطالعه مزرعه ای به منظور جمع آوری داده های مورد نیاز در سال 1393 در کرج انجام گردید. چهارده واقعه آبیاری با دو دبی ورودی 29/0 و 44/0 لیتر در ثانیه در طول فصل رشد ذرت انجام شد. براساس ضرایب تخمینی معادله نفوذ کاستیاکف-لوئیس، متوسط خطای نسبی برآورد حجم آب نفوذیافته مدل IPARM و بهینه سازی چندسطحی، به ترتیب 1/8 و 5/8 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که هر دو روش در تخمین حجم آب نفوذیافته برای همه سری داده ها کم برآورد داشتند. روش IPARM کمتر از روش بهینه سازی چندسطحی خطا داشت و در مجموع، هر دو روش برای برآورد پارامترهای نفوذ، عملکرد قابل قبولی در آبیاری جویچه ای داشتند.