بررسی نحوه و میزان استفاده از گوشی های همراه هوشمند توسط دانشجویان و دستیاران پزشکی در زمینه وظایف بالینی

پیش گوشی های همراه هوشمند به عنوان ابزاری با قابلیت های ویژه همچون نرم افزارهای پزشکی، اتصال به اینترنت و امکانات محاسباتی، یاور ارزشمندی برای فعالان جامعه پزشکی هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی نحوه و میزان استفاده ی کارورزان و دستیاران پزشکی از گوشی های همراه هوشمند در حین آموزش و انجام وظایف بالینی انجام شده است.
این مطالعه به صورت نظرسنجی در آبان ماه 1393 بر روی تعدادی از دستیاران (50 نفر) و کارورزان (47 نفر) دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. از شرکت کنندگان خواسته شد تا به پرسشنامه ای بی نام حاوی سوالاتی در مورد میزان استفاده از هر کدام از کاربردهای گوشی های هوشمند همراه، میزان برقراری تماس کاری از طریق گوشی همراه، و بیشترین ابزارک های پزشکی و غیرپزشکی مورد استفاده پاسخ دهند.
میانگین سنی پاسخ دهندگان 0/ 4 ± 9/ 27 سال بود. بر اساس مقیاس لایکرت، رایج ترین کاربردهای گوشی همراه برای دانشجویان و دستیاران پزشکی حاضر در این مطالعه شامل برقراری یا دریافت تماس تلفنی (9/ 1 ± 3/ 4)، ارسال و دریافت پیامک (9/ 1 ± 9/ 3) و استفاده از نرم افزارهای پزشکی و دارویی (1/ 2 ± 6/ 3) بود. در مقایسه کاربردهای گوشی همراه بین دو گروه، میزان استفاده از نرم افزارهای گفتگوی اینترنتی و شبکه های اجتماعی (021 /0 = P)، عکس گرفتن از موضوعات غیرپزشکی (022/ 0 = P) و همچنین بازی و سرگرمی (003/ 0 = P) در کارورزان به طور معنی داری بیشتر از دستیاران بود. در مقابل، عکس گرفتن از بیماران و موضوعات پزشکی به طور معنی داری در دستیاران بیش از کارورزان دیده شد (038/ 0 = P). تعداد تماس های کاری در دستیاران بیشتر از کارورزان و نزدیک به سطح معنی داری بود (059/ 0 = P). پرکاربردترین نرم افزار پزشکی مورد استفاده توسط دستیاران و کارورزان “UpToDate” با 73% بود.
کارورزان و دستیاران رشته پزشکی به طور مرتب از گوشی های خود برای تماس، گرفتن عکس و دسترسی به نرم افزارها و وب سایت های علمی پزشکی استفاده می کنند. بایستی آموزشهای لازم درباره استفاده صحیح از این وسایل درزمینه حفظ مطمئن اطلاعات بیماران و رعایت ضروریات محیط های حرفه ای ارائه و ابزارک های معتبر پزشکی معرفی شوند.