اثر تورمی اصلاح یارانه انرژی در ایران

در طول سالیان مدید، ایران عموما بواسطه اتخاذ سیاست کنترل قیمت حامل های انرژی، از مصرف روزافزون داخلی انرژی رنج برده است. به منظور کاهش این روند، دولت در سال 1389 اقدام به آغاز بازنگری نظام یارانه ای انرژی خود نمود. این مقاله به بررسی اثرات تورمی سیاست اصلاح یارانه های انرژی بر بخش های غیرانرژی و خانوارهای شهری و روستایی کشور می پردازد. بدین منظور ابتدا مدل قیمتی به روز رسانده شده داده-ستانده کشور ساخته شده و سپس کشش های قیمتی انرژی (اثر درصد تغییرات قیمتی حامل های انرژی بر درصد تغییرات قیمتی بخش های غیرانرژی) محاسبه می شوند. نتایج نشان می دهد که اجرای کامل اصلاحات (رساندن قیمت به قیمت های بین المللی منطقه ای) قیمت های مصرفی را به میزان 1/54% افزایش می دهد که این امر بیش از همه، هزینه های مصرفی خانوارهای شهری را متاثر می کند. علاوه بر آن، تولید محصولات معدنی غیرفلزی، صنایع فلزات اساسی و صنایع حمل و نقل، و ارتباطات بیشترین افزایش قیمت تولیدی را تجربه خواهند کرد. در این میان، حامل های انرژی برق، گاز طبیعی و بنزین بیشترین تاثیر را بر قیمت های نهایی تولیدی کالاها خواهند گذاشت.