جایگاه سبک در ویرایش متون معاصر

زبان نظام بسیار گسترده ای است که از ساخت های مختلفی، چون واژه، عبارت، گروه و... تشکیل شده است. این ساخت ها امکان تولید ساختارهای مختلف و انواع مختلف نثر را فراهم می آورد. بررسی این ساختارها و شیوه کاربرد زبان در گونه های مختلف نثر، دانش سبک شناسی را شکل می دهد که شناخت و آگاهی از آن در ویرایش آثار اهمیت بسیاری دارد؛ چراکه هر کدام از این ساختارها ویرایش خاصی را می طلبد. به عبارتی، ویرایش در هر اثری بسته به سبک شخصی مولف و سبک عمومی اثر متفاوت است. این پژوهش به دنبال بررسی حدود اختیارات ویراستار در ویرایش آثار مختلف بر اساس حوزه محتوایی اثر است؛ زیرا مولف هر نوع اثری افزون بر این که متاثر از سبک دوره است، سبک فردی خود را دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد که ویرایش هر ساختار و اثری متناسب با محتوا و شیوه نویسنده متفاوت است و با ادبی تر شدن متن اختیارات ویراستار کم تر و با علمی تر شدن آن اختیارات ویراستار و ضرورت ویرایش بیشتر می شود.