تهیه مدل بهینه سازی آبیاری شیاری با استفاده از الگوریتم جفت گیری زنبور عسل (HBMO)

در بسیاری از کشورهای جهان، آبیاری سطحی یکی از مهم ترین روش های آبیاری محسوب می شود. بنابراین توجه به طراحی و افزایش راندمان این روش ها ضروری به نظر می رسد. از این رو بهترین روش طراحی، طراحی بهینه است که در آن راندمان های مورد نظر در ترکیب خطی خود در یک تابع هدف بهینه شوند. هدف از این مطالعه، استفاده از مدل SIRMOD، شبکه عصبی مصنوعی و الگوریتم بهینه یابی جفت گیری زنبور عسل جهت شبیه سازی و بهینه سازی پارامترهای طراحی آبیاری شیاری نظیر طول شیار، دبی ورودی و زمان قطع جریان می باشد. نتایج حاصل از شبکه عصبی نشان داد که شبکه عصبی مصنوعی با ضریب تبیین بالا (96/0، 97/0، 99/0 و 97/0) برای تمام خروجی ها از توانایی خوبی در شبیه سازی هیدرولیک آبیاری سطحی برخوردار بود که این امر تا حد زیادی به تنوع بانک داده و آموزش مناسب شبکه وابسته است. هم چنین، برقراری لینک بین شبکه عصبی و الگوریتم جفت گیری زنبور عسل به منظور بهینه سازی پارامترهای طراحی نیز نتایج قابل قبولی در پی داشت. میانگین مقادیر حاصل از بهینه سازی پارامترهای طراحی عبارتند از 202 متر برای طول شیار، 13/2 لیتر در ثانیه برای دبی ورودی و 6/28 دقیقه برای زمان قطع جریان بود. به طور کلی شبکه عصبی و الگوریتم جفت گیری زنبور عسل توانایی خوبی در شبیه سازی و بهینه سازی پارامترهای آبیاری شیاری داشته و می توان نتایج حاصل را به عنوان مقادیر بهینه در طراحی پذیرفت.