بررسی آلودگی های انگلی کپور ماهیان پرورشی استان گلستان

در این مطالعه وضعیت آلودگی انگلی در مزارع کپور ماهیان پرورشی استان گلستان مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور برای سال 1386 تعداد 16 مزرعه و برای سال 1387 تعداد 15 مزرعه بصورت کاملا تصادفی انتخاب شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. در مجموع 1860 نمونه از مزارع مذکور در طی 2 سال مورد بررسی انگلی قرار گرفت. بر اساس نتایج این بررسی در سالهای 86 و 87 به ترتیب 56/25 % و 93/3 % آلودگی انگلی از مزارع تحت مطالعه جداسازی گردید. یشترین میزان شیوع آلودگی در سال 1387 مربوط به تریکودینا با شیوع 60 % و فراوانی 8/96 ± 16/25%، سپس ژیروداکتیلوس و داکتیلوژیروس هر کدام با 33/3% شیوع و فراوانی7/33 ± 21 % و 5/97 ± 8/12% به ترتیب، بعد لرنه آبا شیوع 6/66% و فراوانی 9% و بروز بیماری ساپرولگنیا با 13/33% شیوع ثبت گردید بر اساس نتایج بررسی های سال 1386 بیشترین میزان شیوع این آلودگی مربوط به تریکودینا با 43/7% و فراوانی 8/43 ± 15/85% سپس داکتیلوژروس و ژیروداکتیلوس با شیوع 18/7 % و فراوانی 13/05 ± 16/33% و 7/21 ± 29% به ترتیب، و در نهایت لرنه آبا شیوع 6/25 % و فراوانی 6% تعیین گردید. بر اساس بررسی های آماری شدت شیوع آلودگی در سال 1387 نسبت به سال 1386 بیشتر بود اما اختلاف معنی داری در فراوانی آلودگی انگلی مزارع آلوده مشاهده نشد (0/05