تحلیلی بر مدیریت روستایی ایران با تاکید بر موقعیت اجتماعی و اقتصادی دهیاران (مطالعه موردی: روستاهای شهرستان تکاب، استان آذربایجان غربی)

شهرنشینی شتابان و افزایش ناگهانی تعداد شهرها طی چند دهه‌ی اخیر در ایران، با عدم توازن در شبکه شهری همراه بوده است. استان زنجان یکی از استا‌ن‌هایی است که طی سال‌های 1355 تا 1391 با مسیله‌ی عدم توازن شبکه‌ی شهری مواجه شده است. هدف این پژوهش بررسی و تحلیل تحولات شبکه‌ی شهری استان زنجان و سنجش میزان تعادل آن است. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی و روش گردآوری داده‌ها اسنادی است. در این پژوهش از مدل‌های نخست شهری، چهارشهر، رتبه – اندازه، تعدیلی بهفروز، ضریب آنتروپی، تحلیل لگاریتمی و فاصله‌ی نقطه‌ی جدایی برای تحلیل تحولات و میزان تعادل شبکه‌ی شهری استفاده شده است. یافته‌های این پژوهش عبارتند از: یکم؛ شبکه‌ی شهری استان زنجان نامتوازن و با پدیده نخست شهری مواجه است، دوم؛ شهر شدن نقاط روستایی مانند نیک‌پی، نوربهار و کرسف منجر به برجسته شدن پدیده‌ی نخست شهری و ناتوازنی شبکه‌ی شهری استان شده است. علی‌رغم این مسیله، نتایج پژوهش نشان‌ می‌دهند که تا پیش از سال 1385 عدم توازن در شبکه‌ی شهری استان شدید بوده است و این ناتوازنی به تدریج تا سال 1391 با آهنگی آرام رو به کاهش نهاده است و اکنون شبکه‌ی شهری استان به سمت تعادل در حرکت است.در پایان نیاز است تا ضمن تعریف مجددی از سلسله مراتب شهری، توزیع جمعیت بر مبنای این تعریف جدید قرار گیرد. بدین ترتیب که با ایجاد امکانات و جاذبه، شهرهای ضعیف در سلسله مراتب شهری، جاذب جمعیت شوند.