بررسی رابطه ابعاد دعا با سلامت معنوی در بیماران تحت درمان با دیالیز استان ایلام در سال 1393

در برخی از بیماران تحت درمان با دیالیز، سلامت روانی، جسمانی و معنوی مختل می شود. رفتارهای مذهبی به ویژه دعا می تواند باعث افزایش انرژی معنوی و ایجاد نگرش مثبت در بیماران شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد دعا با سلامت معنوی در بیماران تحت درمان با دیالیز استان ایلام در سال 1393 انجام گرفت.
بدین منظور تعداد 150 نفر از بیماران مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی و بیمارستان های سطح استان ایلام به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و 2 پرسشنامه ی دعای پولوما و پندلتون و مقیاس سلامت معنوی پالوتزیان و الیسون را تکمیل نمودند. طرح تحقیق از نوع همبستگی است و داده های پژوهش با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های پژوهش ارتباط مثبتی بین تمام ابعاد دعا (تناوب دعا، تجربه قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا) با سلامت معنوی نشان داد. بالاترین ضریب همبستگی مربوط به تجربه قبلی دعا می باشد که مهمترین متغیر پیش بین در پژوهش حاضر است. ضرایب تحلیل رگرسیون با روش ورود مکرر برای ترکیب خطی متغیرهای ابعاد دعا و سلامت معنوی در سطح کمتر از 001/ 0 معنی دار بود.
یافته های پژوهش از وجود رابطه بین ابعاد دعا و سلامت معنوی در بیماران تحت درمان با دیالیزاستان ایلام حمایت می کند. بنابراین توجه به ابعاد دعا و بصورت کلی عبادت و ارتباط با خداوند، جهت افزایش سلامت معنوی بیماران و به دنبال آن افزایش بهداشت روانی آنها، اهمیت دارد.