بررسی میزان نوگرایی زنان دبیر دبیرستان های شهر تهران و عوامل موثر بر آن

نوگرایی تحولی در نظام ارزشی، شناختی و رفتاری افراد است که در اثر فرایند کلان نوسازی ایجاد می شود و افراد را به ایفاکنندگان موثر نقش ها در سطح نهادی و سازمانی نوسازی تبدیل می کند و وجود آن یکی از عوامل مهم تسهیل کننده فرایند نوسازی و صنعتی شدن است. حال مسئله این است که اقشار مختلف جامعه در این شرایط چه میزان نوگرا شده اند؟ و این نوگرایی تحت تاثیر چه عواملی است؟
در این پژوهش نوگرایی از ترکیب نه متغیر علم گرایی، تساوی طلبی، گرایش جهانی، پیشرفت گرایی، استقلال طلبی، گرایش مدنی، گرایش دموکراتیک، ریسک پذیری و پذیرش تجربیات جدید بررسی می شود.
روش این پژوهش کمی است و با استفاده از روش های مطالعه اسنادی و پیمایش استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش را دبیران زن دبیرستان های شهر تهران تشکیل می دهند. جمعیت نمونه پس از نمونه گیری با استفاده از فرمول کوکران و سهمیه بندی مناطق به شیوه های آماری 260 نفر انتخاب شده است که از سه ناحیه آموزش و پرورش 2 و7 و16 نمادهای طبقات بالا، متوسط و پایین و با سهمیه بندی محاسبه شده است. بر اساس یافته های پژوهش. 7 درصد جمعیت نمونه دارای نوگرایی با میزان بالا بوده اند. سال های تحصیل و پایگاه اجتماعی دو متغیری هستند که با میزان نوگرایی رابطه معنادار دارد و ارتباط معنادار سایر متغیرهای لحاظ شده، تایید نشد.