ارائه راهبرد آموزش فرهنگی-تربیتی در تعلیم و تربیت توحیدی

در تعلیم و تربیت توحیدی، انسان موجودی است دارای اختیار، که مستعد دریافت بینش عمیق(بصیرت)، هدایت و تقویت گرایش ها و شکوفا سازی استعدادهای فطری به صورت هماهنگ می باشد و تاکید پیامبر اکرم(ص) بر تکمیل مکارم اخلاق: ((انما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق))(مجلسی، ج 68، ص 382)، بیانگر رسیدن انسان به قله رفیع معرفت و کمال از طریق رشد همه جانبه استعداد ها است که مهمترین هدف خلقت و رسالت است. با استناد بر این مبانی، جریان تعلیم و تربیت متناسب با ویژگی های جسمی، ذهنی و اجتماعی متعلمان هدایت و راهبری می شود. در این حالت بر اثر کیفی شدن آموزش و عمقی شدن یادگیری، محتوای تئوریک دروس، روح معنوی و پرورشی پیدا می کنند و ضمن پرورش ذهن متعلم، نگرش او را به جهان هستی ارتقا می دهد. بدین منظور طرح راهبردی آموزش دروس مبتنی بر رویکرد فرهنگی تربیتی با تکیه بر مکتب انسان ساز اسلام و معارف غنی فرهنگی آن، ضمن ارتقای نقش تربیتی معلم، میان علم و دین، تعلیم و تربیت وجهان بینی پیوند ایجاد می کند، در نتیجه متعلمان در ارتباطی تنگاتنگ، محتوای دروس را متناسب با فرهنگ دینی خود و در مسیر جهان بینی توحیدی دریافت می نمایند. بدین منظور با سامان دهی و اثربخشی پیام های تربیتی مستتر در متن دروس، به وسیله ی معلم، زمینه و بستر مناسبی جهت تربیت پذیری، مطابق با فرهنگ ناب اسلامی ایرانی فراهم می آید، کریمه ی قرآنی معلم بشریت را الگوی بینش و گرایش انسان ها معرفی می نماید، ((لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه)) (احزاب 33، 21) و تربیت توحیدی را تاثیر گذار در شناخت حق و باطل و دارای نورانیت و درک عمیق و بصیرت بخش می داند، ((یا ای ها الذین آمنوا إن تتقوا الله یجعل لکم فرقان الله ))(انفال8،29) و دو هدف اساسی انبیا را ((تزکیه)) و ((تعلیم)) معرفی می نماید، ((...و یزکیهم و یعلمهم الکتاب و الحکمه...))(آل عمران3،164)، که این دو هدف در هدف بالاتری با یکدیگر منطبق می گردند،((قل إن صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین))(انعام10، 162)، که همه چیز در جهت جهان بینی توحیدی با تکیه بر تربیت ربوبی قرار می گیرد. در چنین فرهنگی هر بینشی(بصیرت) علم است، اما هر علمی بینش نیست.