اندازه گیری و تحلیل روند فقر غذایی در خانوارهای دارای کودک در ایران با به کارگیری رویکرد نسلی: 1363 - 1391

دوران کودکی آسیب پذیرترین مرحله زندگی است و رفاه و بهزیستی کودک به طور مستقیم یا غیرمستقیم از وضعیت غذایی خانوار متاثر می شود و شرایط تغذیه ای در هر خانواری، عاملی موثر در تضعیف یا تقویت رابطه فقر و سلامت است. نظر به اهمیت اندازه گیری شاخصهای فقرغذایی در اطلاع رسانی به برنامه ریزان نسبت به اثرات توزیعی راهبردهای سیاستی و نیز رفاه خانوار و کودک، هدف مقاله حاضر محاسبه و تحلیل روند فقر غذایی خانوارهای ایرانی دارای کودک طی دوره زمانی 1363-1391 است.
این تحقیق از جمله مطالعات این روند است که با استفاده از داده های پیمایش هزینه- درآمد خانوارهای کشور به بررسی جریان فقر غذایی خانوارهای دارای کودک در کشور با رویکرد داده های شبه ترکیبی (با استفاده از کالری غذایی خانوار و استفاده از شاخص فقر «فوستر، گریر، توربک») در دوره زمانی 1363-1391 پرداخته است. برای انجام محاسبات از نرم افزارهای Stata11 و Excel بهره گرفته شده است. در ضمن با تقسیم بندی دوره کودکی به چهار دوره سنی، فقر غذایی خانوارهای دارای کودک کشور در این گروه ها مورد بررسی قرار گرفته است.
در اغلب گروه های سنی، نرخ و شدت فقر غذایی در سال 1368 بالاترین مقدار را داشته است. همچنین، فقر غذایی گروه سنی 0-5 ساله در سال ورود 1368 روندی کاهشی داشته است، اما این روند در سالهای دیگر ورود این گروه سنی به مطالعه با نوساناتی همراه بوده است. همچنین، در مقایسه گروه های سنی، نرخ فقر غذایی در خانوارهای دارای کودک گروه سنی 0-5 ساله پایین تر از سایر گروه های سنی بود.
بحث: به طور کلی فقر غذایی در همه گروه های سنی بالا، با نوسانات زیادی همراه بوده است. در اغلب گروه ها، نرخ و شدت فقر غذایی در دوره برنامه اول توسعه بالاترین مقدار را داشته است. با این که روند فقر تغذیه در اغلب گروه ها در سالهای انتهای مطالعه کاهشی بوده است اما همچنان میزان فقر غذایی بالاست. یافته های تحقیق می تواند دلالتها یی برای سیاستگذاران پیرامون اتخاذ سیاستهای کارا و موثر در زمینه رفاه کودکان در پی داشته باشد