بررسی ارتباط میان مدیریت زمان با استرس شغلی و عملکرد در کارکنان زن و مرد اداره مدیریت تدارکات و امور کالا شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب

در دنیای فعلی عواملی مانند جهانی‌شدن اقتصاد و ایجاد بازارهای جهانی، تغییرات سریع فناوری، گسترش سازمان‌ها بر اساس دانش، توسعه تجارت در دنیای مجازی، دسترسی سریع و ساده مشتریان به کالاها و خدمات، منجر به‌شدت یافتن رقابت بین واحدهای کسب‌وکار و به دنبال آن فشار روانی حاصل از آن، بر کارکنان این سازمان‌ها هست. یکی از سیاست‌های سازمان‌های پیشرو در عرصه رقابت‌های اقتصادی، کاهش فشار روانی کارکنان باهدف حذف تبعات منفی آن، مانند پایین آمدن بهره‌وری و کارایی است؛ بنابراین ازآنجاکه مدیریت بهینه زمان، فشارها و گسترش و هجوم همه‌جانبه روزانه کارها را تحت نظم و قواعد درآورده و در کاهش اضطراب و تنش فرد و درنهایت کاهش استرس و بهبود عملکرد وی نقش موثری دارد. بر این مبنا، سه فرضیه طرح و برای کلیه فرضیات سطح معنی‌داری 5 درصد در نظر گرفته شد. در این پژوهش، روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های مدیریت زمان المستد، استرس شغلی پارکر و دکوتیس و خودارزیابی عملکرد شغلی پاترسون استفاده گردید. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان مدیریت تدارکات و امور کالای شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب 477 نفر بوده که از میان آن‌ها نمونه‌ای معادل 250 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شد. از این تعداد، 228 نفر پرسشنامه‌های توزیع‌شده را پاسخ داده و تکمیل نمودند. برای استخراج نتایج پرسشنامه‌ها از روش‌های جدول فراوانی، درصد، میانگین و... و برای آزمون فرضیات و تحلیل داده‌ها از روش‌های ضریب همبستگی پیرسون بین متغیرها استفاده‌شده است. با استفاده از روش‌های آماری فوق و به‌کارگیری نرم‌افزار "spss"کلیه داده‌ها مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد: 1- بین مدیریت زمان و استرس شغلی کارکنان زن و مرد رابطه معنی‌داری وجود دارد. 2 - بین مدیریت زمان و عملکرد کارکنان زن و مرد رابطه معنی‌داری وجود دارد. 3 - بین استرس شغلی و عملکرد کارکنان زن و مرد رابطه معنی‌داری وجود دارد. در پایان پیشنهاد‌هایی برای بهبود مدیریت زمان و عملکرد و کاهش استرس شغلی کارکنان زن و مرد ارایه گردید