سبک شناسی زبانی رمان آن مادیان سرخ یال نوشته محمود دولت آبادی

رمان تاریخی و کوتاه «آن مادیان سرخ یال» اثر محمود دولت آبادی، برشی از زندگی امروالقیس، شاعر عاشقانه سرای دوران جاهلی و شرح ماجرای یک خونخواهی قبیله ای عاطفی است. نویسنده در قالب این رمان، یک شبه افسانه تاریخی را با دنیای امروز پیوند داده است. از جنبه زبان روایت، این رمان با مایه داشتن از نثرهای کلاسیک، از دیگر رمان های دولت آبادی متمایز شده است. زبان انتخابی او در این رمان، کاملا با فضا و عصر دور افتاده و تاریک داستان (عصر جاهلی عرب) هماهنگ است. باستان گرایی و بروز مایه های نثر مرسل و نثر بینابین (در دو حوزه واژگانی و نحوی)، کوتاهی جمله ها، تاثیرپذیری واژگانی و تعبیری از زبان و ادب عربی، ترادف و تضاد، تکرار (واژه، جمله، مضمون)، وجود مکرر خط تیره (در نقش توصیف، بدل و...)، استفاده از آهنگ و وزن شعری، ترکیب و واژه سازی های ابتکاری، کلمات گویشی و عامیانه، بهره گیری از ادبیات کهن و نو فارسی، فضاسازی های جدید با استفاده از تجربه های سینمایی و تئاتری نویسنده، تلفیق فضای کهنه و نو (زمان روایت)، گفتگو با اشیاء و حیوانات و نیز سهوهای نگارشی از مهم ترین ویژگی های سبکی و زبانی در بطن این رمان کهن گرا و نزدیک به شعر هستند. دولت آبادی با استفاده از عناصری از واقعیت و خیال و خروج هنری از زبان معیار، به شیوه نویسندگانی همچون ابوالفضل بیهقی، ابوعلی بلعمی و برخی نویسندگان معاصر، اثری نو کهن در عرصه رمان فارسی معاصر پدید آورده است. این پژوهش با روش توصیفی و کمی، ویژگی های رمان مذکور در حوزه زبان روایی داستان را بررسی و تحلیلی کوتاه از هر بخش ارائه کرده است.