برآورد خردشوندگی سنگ از دیدگاه هندسی

تخریب پذیری و خردشوندگی توده سنگ در روش های تخریبی دارای سه مرحله خردشوندگی برجا، اولیه و ثانویه است. خردشوندگی برجا ناشی از درزه های بالفعل موجود در توده سنگ با مقاومت کششی صفر است. اما خردشوندگی اولیه و ثانویه، ناشی از خردشدن بلوک های سنگی به ظاهر بدون درزه است. در این بلوک ها سطوح ضعف از جمله پل های سنگی، رگچه ها، سطوح تورق و غیره گزینه های اصلی برای جدایش و شکست در اثر تنش های القایی ایجاد شده، هستند. بنابراین لازم است فراوانی و پراکندگی این سطوح در توده سنگ با استفاده از روش هایی شبیه برداشت ناپیوستگی های بالفعل، قابل برداشت باشد. هدف، طراحی روشی است تا میزان دقت تشخیص درزه های بالقوه به صورت چشمی مشخص شود و در مرحله بعد برمبنای انرژی لازم برای شکست، این ناپیوستگی ها تفکیک و دسته بندی شود. با طراحی و اجرای یک روش جدید، درزه های موجود در یک بلوک سنگی از دیدگاه هندسی تقسیم بندی و کمی سازی شد، نمونه های موزاییکی به ابعاد تقریبی 60×60 و ضخامت تقریبی 5/3 سانتی متری ازتعدادی بلوک سنگی از یک نوع تهیه شد. سپس به صورت چشمی براساس یک سری از شاخص ها از قبیل گسترش، بازشدگی و جهت غالب، سطوح ضعف بالقوه بر روی نمونه ها قبل از شکست مشخص و علامت گذاری شد. پس از شکست نمونه میزان درستی تشخیص درزه های بالقوه، کنترل شده و براساس سطح انرژی مورد نیاز برای شکست تقسیم بندی صورت گرفت. آن بخش از درزه ها که پتانسیل بودن بصورت ناپیوستگی را دارند اما به صورت برجا ناپیوستگی به شمار نمی آیند، به عنوان ناپیوستگی نوع 2 در نظر گرفته شد و درزه هایی که پس از جابجایی بزرگ مقیاس به وجود می آیند، نوع 3 دسته بندی شد.