تحول در سیستم رفاه و تامین اجتماعی در کره جنوبی

توسعه و رشد سریع اقتصادی، در زمینه های اجتماعی سه نتیجه عمده را بر جای می گذارد که عبارتند از: افزایش درآمد سرانه، تسرح رود حرکت به سمت شانوار هسته ای و افزایش میزان نسیی جمعیت مدرن و توسعه یافته در بخش اقتصادی، اما این رشد و توسعه با ایجاد سیستم اجتماعی مناسب با آن همراه نشده است «تا سال 1995 چهار نوع بیمه تامین اجتماعی در کره جنوبی ایجاد شده است: بیمه صدمات صنعتی (1964)، بیمه خدمات درمانی (1977)، برنامه بازنشستگی ملی (1988) و بیمه بیکاری. این برنامه ها همراه با کمکهای گسترده بخش دولتی اساس نظام تامین اجتماعی کره جنوبی را تشکیل می داده است. اما با سرعت گرفتن رشد اقتصادی، افزایش و سپس بروز بحران اقتصادی، این موضوع به وضوح به اثبات رسید که نظام تامین اجتماعی کره جنوبی یاسخگوی نیازهای جامعه نیست. دولت کره به دلایل مختلف وارد یروسه ارتقای کیفی نظام تامین اجتماعی شد و در این مسیر، سیستم بهداشت و درمان به عنوان نقطه شروع اصلاح سیستم تامین اجتماعی مورد توجه قرار گرفت. در گذشته سیاست اصلی دولت در بخش بهداشت و درمان تنها بر ایجاد بیمارستانهای بزرگ عمومی در شهرهای بزرگ متمرکز شده بود، اما در دوره جدید، نخست هدفگذاری سیستم بهداشت و درمان ملی از تسهیل معالجه بیماری ها به تسهیل امکان جلوگیری از بیماری تغییر یافت؛ دوم اینکه سیستم مراقبتهای بهداشتی جای خود را به سیستم مراقبت و مدیریت بهداشتی در تمام طول عمر، داد. سومین حرکت عمومی تر کردن سیستم دسترسی یکسان و آسان به امکانات بهداشتی و درمانی برای همگان بود. از سوی دیگر، با توسعه تکنولوژی صنایع وابسته به بهداشت و درمان، تلاش شد تا رقابت پذیری این صنعت افزایش یابد و آخرین اقدام برای ایجاد تغیبر کیفی در بخش بهداشت و درمان حاکم ساختن سیستم مراقبتی شدیدتر برای تضمین سلامتی تولیدات دارویی و غذایی بود. در واقع باید اذعان کرد مهم ترین اصلی که در نظام تامین اجتماعی کره به فراموشی سپرده شده بود توجه کمتر به تحت پوشش کامل قرار دادن فقیرترین اقشار جامعه بود. بنابراین آنچه نیاز جامعه کره تا قبل از ایجاد تحول در نظام تامین اجتماعی تلقی می شد، تنها افزایش کیفیت و تنوع بخشیدن به میزان خدمات ارائه شده نبود بلکه یکی از مسائل اساسی افزایش فراکیری نظام تامین اجتماعی تا پایین ترین سطوح جامعه بود. البته در آن بین سیاست اصلی پرهیز از ارائه کمک مستقیم و افزایش استقلال و خود اتکایی طبقات ضعیف جامعه بود. همچنین سیاست جدید نظام تامین اجتماعی کره جنوبی بیش از آنکه بر از دست رفته های انسان (بیمه عمر، معالجه، بیمه بیکاری و...) تاکید کند بر ایجاد شغل، حغظ بهداثت و ارتقای سطح آموزش پرداخت. به عبارت بهتر، در سیستم جدید نگرش تامین آینده بیش از جبران گذشته مورد توجه قرار گرفت.