بررسی پتانسیل اثر بازدارندگی میوه ی آقطی سیاه بر تکثیر اولیه ی ویروس آنفلوانزا

آنفلوانزا تهدید جدی سلامت جوامع انسانی و حیوانی در سطح جهان است. در سال های اخیر، با افزایش سویه های مقاوم به دارو، ترکیبات طبیعی گیاهی با خواص ضد ویروسی و آثار جانبی کمتر اهمیت ویژه ای یافته اند. در این مطالعه، پتانسیل اثر بازدارندگی میوه ی آقطی سیاه بر سلول های اپی تلیومی آلوئولار تنفسی انسان (A549) آلوده شده با ویروس آنفلوانزا ارزیابی شد.
عصاره ی آبی میوه ی آقطی سیاه تهیه و میزان آستانه ی سمیت عصاره برای سلول های A549، برآورد شد. سپس، 50 درصد اثر بازدارندگی (50IC یا Half maximal inhibitory concentration) غلظت های مختلف عصاره بر ویروس و نیز شاخص انتخابی (SI یا Selectivity index) در دو فرایند پیش آزمون (پیش از اتصال ویروس به سلول یا اثر مستقیم) و پس آزمون (پس از جذب ویروس به سلول یا اثر غیر مستقیم) محاسبه شد. اثر بازدارندگی عصاره ی این گیاه بر تکثیر ویروس با عیارسنجی و آزمایش کمی(Real time reverse transcription polymerase chain reaction (Real time RT-PCR ارزیابی شد.
غلظت 6/ 82 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره ی میوه ی آقطی سیاه دوز آستانه، اثر سمی بر روی سلول A549 نداشت. میزان SI برآورد شده ی عصاره، پیش از اتصال ویروس به سلول (10/ 15 میکروگرم بر میلی لیتر)، افزایش عیار ویروس و نیز سنتز RNAهای نوکلئوپروتئین ویروسی نشان داد که این گیاه اثر بازدارندگی مستقیم بر فعالیت هماگلوتینین ویروس ندارد. در پس آزمون، میزان بیشتر SI، کاهش قابل توجه عیار و تعداد رونوشت های نوکلئوپروتئین ویروس، تایید کننده ی اثر مهاری این گیاه بر فعالیت های جوانه زدن و انتشار ویریون ها بود.
تیمار سلول های اپی تلیومی تنفسی انسان آلوده شده با ویروس آنفلوانزا با آقطی سیاه، ممکن است بر رهاسازی ذرات ویروسی اثر بازدارنده داشته باشد و یا در عملکرد رشته های لیپیدی سلول تداخل ایجاد نماید. مکانیسم این برهم کنش، در مطالعات آینده مورد بررسی قرار خواهد گرفت.