بررسی اثر افزودن سطوح مختلف دانه خردل سیاه به جیره غذایی بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی

زمینه مطالعاتی: دانه خردل دارای انرژی و پروتئین قابل توجهی می باشد و می تواند در جیره بلدرچین مورد استفاده قرار گیرد.
این تحقیق به منظور بررسی اثر افزودن سطوح مختلف دانه خردل سیاه به جیره غذایی بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی، خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت در بلدرچین های ژاپنی انجام شد.
بدین منظور از 240 قطعه جوجه بلدرچین ژاپنی 7 روزه با 4 تیمار و 4 تکرار استفاده شد و به هر تکرار 15 قطعه جوجه بلدرچین اختصاص داده شد. دانه خردل سیاه در سطوح مختلف صفر، 5، 10، و 15 درصد از سن 7 تا 35 روزگی، مورد استفاده قرار گرفت.
دانه خردل سیاه حاوی 6/ 28 درصد پروتئین خام، 3/ 40 درصد عصاره اتری، 5 درصد خاکستر و 8/14 درصد الیاف خام (براساس رطوبت موجود) بود. با افزایش سطوح دانه خردل در جیره غذایی، مصرف خوراک (P<0.01) در تمامی دوره های آزمایشی، به جز 28-21 روزگی، و افزایش وزن روزانه (P<0.05)، به جز در 28-21 و 35-28 روزگی، به طور خطی کاهش یافته و ضریب تبدیل غذایی (P<0.01) در کل دوره پرورش و همچنین وزن نسبی کبد (P<0.01) و پانکراس (P<0.05) به طور خطی افزایش نشان دادند. تیمارهای غذایی تاثیر معنی داری بر فراسنجه های کیفیت گوشت شامل میزان اندیس تیوباربیتوریک اسید، pH، افت خونابه، ظرفیت نگه داری آب و افت در نتیجه پخت نداشتند. از نظر اقتصادی، هزینه خوراک برای تولید یک کیلو وزن زنده بلدرچین با استفاده از دانه خردل در سطح 10 درصد کمتر بود (P<0.05).
نتیجه گیری نهایی: استفاده از دانه خردل سیاه در سطوح بالاتر از 10 درصد توصیه نمی شود زیرا سبب کاهش مصرف خوراک و افزایش وزن می گردد.