تاثیر چهار هفته تمرینات اصلاحی بر زاویه سر به جلو و شاخص های اسپیرومتری دانشجویان دختر

سر به جلو یکی از شایع ترین پوسچرهای معیوب است که باعث عدم سازماندهی صحیح عضلات گردن شده و در نهایت ظرفیت های ششی محدود و تنفس صحیح دچار مشکل می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرینات اصلاحی بر زاویه سر به جلو و شاخص اسپیرومتری دانشجویان دختر بود.
در این پژوهش 30 دانشجوی دختر دانشگاه تهران مبتلا به سر به جلو به طور تصادفی به گروه تجربی و گروه کنترل تفشیم شدند. آزمودنی ها تمرین های خود را طبق برنامه، 2 مرتبه در روز و به مدت 4 هفته انجام دادند. میزان زاویه سر به جلو و شاخص های اسپیرومتری قبل و بعد از 4 هفته مداخله اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از تی وابسته و در سطح معناداری 05/ 0 =α انجام شد.
پس از مداخله کاهش معنی داری در زاویه سر به جلو گروه تجربی مشاهده شد05/ 0>p. همچنین در شاخص اسپیرومتریMVV تفاوت معناداری مشاهد شد05/ 0>p حجم هوای دمی با فشار در ثانیه اول FEV1 و اوج جریان دمی PIF و و اوج جریان بازدمی PEF بعد از دوره تمرینی، تغییر معناداری از لحاظ آماری نشان نداد(05/ 0

نتیجه گیری

نتایج حاصل از تحقیقات نشان می دهد تمرینات اصلاحی روشی ساده و غیر تهاجمی برای اصلاح ناهنجاری سر به جلو است که می تواند به افزایش حداکثر تهویه ارادی کمک کند.