نقش واسطه ای هوش هیجانی در رابطه علی ابعاد فراهیجانی والدین و تاب آوری فرزندان

خانواده پایه گذار مهم بخشی از سرنوشت انسان است و در تعیین سبک زندگی آینده، سلامت هیجانی و روانی و عملکرد فرد نقش بزرگی دارد. عواملی چون شخصیت والدین، سلامت روانی و جسمانی آنها، شیوه های تربیتی اعمال شده در داخل خانواده، فرزندان را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر، با هدف بررسی نقش واسطه ای هوش هیجانی در رابطه بین ابعاد فراهیجانی والدین یعنی آگاهی و هدایت گری، و تاب آوری فرزندان انجام شد. برای این منظور 240 نفر (128 دختر و 112 پسر) از دانشجویان دانشگاه های شهر یاسوج در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد به مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RISC)، مقیاس هوش هیجانی شرینگ (EISSH) و پرسشنامه دیدگاه فراهیجانی سوئین بورن (SMEPS) پاسخ دهند. نتایج نشان داد که مدل مفروض با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد. مسیر مستقیم هدایت گری به هوش هیجانی، آگاهی به هوش هیجانی، هوش هیجانی به تاب آوری و هدایت گری به تاب آوری معنادار بودند و هم چنین، مسیر غیرمستقیم هدایت گری به تاب آوری و آگاهی به تاب آوری معنادار بود. مسیر مستقیم آگاهی بر تاب آوری معنادار نبود. مدل مطرح شده در پژوهش حاضر نشان داد که ابعاد فراهیجانی والدین با واسطه هوش هیجانی بر تاب آوری فرزندان اثر دارد. بر این اساس، آگاهی والدین از ماهیت و انواع هیجان های فرزندان و هدایت آنان در موقعیت های تجربه هیجان ها، می تواند منجر به تجهیز آنان به توانمندی های هیجانی و مدیریت هیجان شود و سازگاری فرزندان را در موقعیت های دشوار بالا ببرد و از این طریق به تاب آوری آنان کمک نماید.