رمزگردانی دوزبانه های ترکی آذری فارسی در پرتو مدل زبان ماتریس و نظریه صفر

از آنجایی که مدل زبان ماتریس تبیین بهتری از رمزگردانی درون جمله ای ارائه کرده است و نظریه صفر بر روابط هسته‐ متمم در گزینش ساخت های رمزگردانی شده تمرکز دارد، تحقیق حاضر در مطالعه رمزگردانی درون جمله ای ترکی آذری‐ فارسی، این دو دیدگاه را مبنای کار خود قرار داده است. داده ها با ضبط و یادداشت برداری از تعاملات معلمان دوزبانه و دانش آموزان (100 نفر دانش آموز و 12 نفر معلم) یک مدرسه ابتدایی جمع آوری شد. تحلیل داده ها نشان داد که عناصر یا سازه های زبان فارسی به طور کامل در چارچوب نحوی‐ ساخت واژی زبان ترکی آذری تلفیق می شوند زیرا تمامی تکواژهای سیستمی ساخت های رمزگردانی شده از زبان ترکی آذری انتخاب می شوند و آرایش سازه ها در این ساخت ها از نحو و دستور زبان ترکی آذری پیروی می کنند، بنابراین درساخت های رمزگردانی شده، زبان آذری به عنوان زبان ماتریس و زبان فارسی به عنوان زبان درونه نقش ایفا می کنند. گروه اسمی و گروه حرف اضافه زبان فارسی که از لحاظ آرایش سازه ای هسته آغاز و برعکس آرایش هسته پایان گروه های معادل خود در زبان ترکی آذری هستند به صورت جزیره زبان درونه در چارچوب نحوی‐ساخت واژی زبان ترکی آذری قرار می گیرند. اما ظاهر شدن گروه کمیت نمای فارسی در جملات زبان ترکی آذری به عنوان جزیره زبان درونه، پیش بینی مدل ماتریس در تشکیل جزایر زبانی را نقض می کند زیرا هر دو زبان فارسی و ترکی آذری آرایش سازه ای یکسانی در گروه کمیت نماها دارند. در ادامه، ساخت های گروهی رمزگردانی شده بر اساس نظریه صفر مورد مطالعه قرار گرفت و در میان داده ها نمونه هایی یافت شد که با نظریه صفر مبنی بر نقش تعیین کنندگی هسته ها در آرایش ساخت های رمزگردانی شده، مطابقت نداشت. در نهایت، تحلیل داده ها نشان داد که در گزینش یکی از دو نوع آرایش نحوی متفاوت زبان های شرکت کننده در ساخت های رمزگردانی شده، علاوه بر عوامل زبانی (بسامد بالای واژه ها)، عوامل غیرزبانی (برجستگی مفاهیم در ذهن فرد دوزبانه) نقش اساسی دارند.