تخصیص بار آلودگی در رودخانه ها: مرور پیشینه مطالعات و چشم انداز مطالعات آتی

تخصیص بار آلودگی به منظور تعیین سطح بهینه تصفیه یا نحوه مدیریت هر یک از منابع آلودگی رودخانه، به عنوان یک روش رایج در مدیریت کیفیت آب رودخانه ها، همواره مورد توجه پژوهشگران و مدیران قرار داشته است. در مدل های پیشنهاد شده برای تخصیص بار آلودگی معمولا اهداف و محدودیت های مختلفی مانند حداقل سازی هزینه های تصفیه، رعایت عدالت در توزیع هزینه ها، کاهش شدت تخطی کیفیت آب از استانداردها و کاهش طول دوره های تخطی مورد توجه قرار می گیرند. بررسی پیشینه مطالعات نشان می دهد، علی رغم اهمیت و گستردگی مطالعات انجام شده، تاکنون یک مقاله مروری جامع در این زمینه منتشر نشده است. تنها مورد مرتبط، مقاله ای است که توسط (de Melo and Câmara (1994 در زمینه بهینه سازی منطقه ای سیستم های تصفیه فاضلاب نوشته شده است و در آن اهداف و محدودیت های مدل های مدیریت کیفیت آب رودخانه بررسی شده اند. در سال های اخیر، لحاظ کردن عدم قطعیت های مهم و مدل سازی مطلوبیت ها و روابط بین تخلیه کنندگان به طور ویژه مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، بیش از 60 مقاله از مهم ترین مقالات چاپ شده در زمینه تخصیص بار آلودگی در رودخانه ها مورد بررسی قرار می گیرد و در مورد دلایل استفاده، مزایا و محدودیت های روش های گوناگون تخصیص بار آلودگی به کار رفته در این مقالات بحث می شود. با توجه به محدودیت حجم مقاله و ماهیت مروری آن، فرمولاسیون و روابط توسعه داده شده در زمینه تخصیص بار آلودگی بررسی نشده اند. همچنین، چشم اندازهای موجود برای بهبود رویکردهای فعلی در مطالعات آتی می شوند.