بررسی اثرات دوزهای فیزیولوژیکی ناندرولون دکانوئات بر روی بیضه و غلظت تستوسترون در موش های صحرایی بالغ و نابالغ: مطالعه در یک دوره زمانی

مطالعات زیادی بر روی سوء مصرف استروییدهای آندوژنی آنابولیک بر روی افراد بالغ انجام شده است اما داده های اندکی برای افراد نابالغ وجود دارد.

این مطالعه با هدف ارزیابی اثر ناندرولون دکانویات بر روی بیضه و غلظت تستوسترون در موش های صحرایی نابالغ در مقایسه با موش های بالغ در کوتاه مدت و بلند مدت انجام پذیرفت.

چهل سر موش صحرایی بالغ به 4 گروه تقسیم شدند: گروه A (زمان کوتاه)، گروه B (گروه زمان بلند)؛ به ترتیب برای مدت 35 و 70 روز، 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز ناندرولون دکانویات به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. گروه C (گروه کنترل) بود و گروه D (گروه شم)؛ دی متیل سولفوکسید را در دو دوره 35 و 70 روزه دریافت کردند. 40 سر موش صحرایی نابالغ هم مانند گروه های بالغ تقسیم شدند. پس از جراحی، وزن بدن، اندازه بیضه، هیستومورفومتری بیضه و سطح سرم تستوسترون ارزیابی شد.

این مطالعه نشان داد که ناندرولون دکانویات سلول های لیدیگ را در موش های صحرایی بالغ در گروه(B (39.9 ± .919، گروه (A(43.4 ± .120 و بلند مدت (40.6 ± .299) کاهش می دهد که می تواند غلظت تستوسترون را در همه گروه ها به جز گروه کوتاه مدت موش های بالغ به طور معنی داری کاهش دهد. تعداد سلول های سرتولی، اندازه بیضه و قطر لوله های اسپرم ساز را در گروه نابالغ بلند مدت کاهش یافت. در نهایت تعداد اسپرم در گروه های بالغ و نابالغ کاهش یافت اما کاهش شدید اسپرم در هر دو گروه بالغ و نابالغ در بلند مدت (36.05 ± 2.15) در مقایسه با گروه کنترل بود(53.9 ± 1.716) (p<0.05).

این مطالعه نشان داد که دوزهای فیزیولوژیکی ناندرولون دکانویات ممکن است بر روی سلول های لیدیگ، اسپرم و غلظت تستوسترون در موش های بالغ و نابالغ اثر منفی داشته باشد. اگرچه تعداد سلول های سرتولی، اندازه بیضه و قطر لوله ها تنها در موش های نابالغ بلند مدت کاهش یافت.