تاثیر دوازده هفته تمرین در آب و خشکی بر روی تعادل ایستا و پویا و خطر سقوط افراد سالمند

تحقیق حاضر، به منظور مقایسه تاثیر تمرین در آب و خشکی بر کنترل تعادل و خطر سقوط مردان سالمند سالم انجام شد.
بدین منظور تعداد 45 مرد سالمند بالای 65 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند، و به سه گروه تمرین در آب، تمرین درخشکی وکنترل تقسیم شدند. هرگروه شامل 15 نفر بود، دو گروه تمرین در آب و گروه تمرین درخشکی به مدت12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60دقیقه، در تمرینات مشابه در دو محیط آب و خشکی شرکت می کردند. تغییرات در تعادل و خطر سقوط آزمودنی ها، قبل و بعد از دوره تمرین، به وسیله آزمون های ستاره، شارپند، رومبرگ و پرسشنامه خطر سقوط که شامل 13 سوال بود، اندازه گیری شد. نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون نرمالیته کلموگروف- اسمیرنف و برابری واریانس ها با استفاده از آزمون لوین بررسی شد. جهت تجزیه تحلیل آماری، تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل واریانس مختلط با عامل بین- درون گروهی استفاده شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار spss(نسخه 20)، و در سطح معنی داری a≥/05 مورد استفاده قرار گرفت.
یافته های تحقیق نشان داد که اعمال برنامه تمرین در آب و بیرون آب بر تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط سالمندان تاثیر معنی داری دارد(P≤0/05). همچنین نتایج حاکی از تفاوت معنی داری بین داده های پس آزمون و آزمودنی های دو گروه تمرین و گروه کنترل بود(P≤0/05). هر چند تفاوت معنی داری بین نمرات پیش و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (P≥0/05). از سوی دیگر نتایج تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین در آب و خشکی را نشان نداد (P≥0/05).
بر اساس یافته های این پژوهش، با به کارگیری تمرینات در آب و خشکی منجر به بهبود تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط در سالمندان می باشد.