اپیدمیولوژی سقوط و ترس از سقوط و ارتباط آنها در سالمندان سرای سالمندی کامرانی تهران

ترس از سقوط بامحدود کردن فعالیت ها می تواند باعث افزایش خطر سقوط مجدد و آسیب شود. هدف از این مطالعه بررسی شیوع سقوط و ترس از سقوط در سالمندان و ارتباط آنها با یکدیگر می باشد.
در یک تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی، 160 فرد سالمند(130زن، 30 مرد) با سن 65 سال به بالا با استفاده از نمونه گیری تمام شماری انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت آگاهانه فرم اطلاعات دموگرافیک، فرم ثبت دفعات سقوط و پرسشنامه خود کار آمدی ترس از سقوط جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. از آمار توصیفی برای طبقه بندی داده ها و آمار استنباطی شامل آنووای یک طرفه، تی مستقل و همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. پرسشنامه خود کار آمدی ترس از سقوط پس از بررسی و تحلیل (95%= ). لازم به ذکر است که سطخ معنا داری در این مطالعه 05/ 0 در نظر گرفته شده است.
از بین 160نمونه اکثریت سالمندان زن(2/81%) و با میانگین (انحراف معیار) سنی 07/9±63/67 سال بودند. میانگین و انحراف معیار دفعات سقوط 85/0±6/2 بود. 9/46% از سالمندان سابقه 3 بار سقوط در شش ماه گذشته را داشتند در حالی که سطح ترس از سقوط در اکثر سالمندان(60%) متوسط بود.. بین جنس سالمندان ومصرف دارو با تعداد دفعات سقوط تفاوت آماری معنی داری وجود داشت(p< 0.001). بین ترس از سقوط و جنس(05/ 0> p) و سابقه اقامت(02/0(p تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد(p< 0.001). نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون بین دفعات سقوط و ترس ازسقوط رابطه معنا داری با اطمینان 99 در صد نشان داد.
با توجه به شیوع سقوط و ترس از سقوط در سالمندان و تاثیر مستقیم آنها با یکدیگر، برنامه ریزی مناسب برای کنترل و پیشگیری ازآنها جهت افزایش رفاه سالمندان باید انجام گردد.