ارتباط بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی در پرسنل مراقبت بهداشتی

پیامدهای شغلی و اثرات آن بر سلامت پرسنل بهداشت و درمان در بسیاری از مطالعات مورد بررسی قرارگرفته است. فرسودگی شغلی تحت تاثیر کیفیت زندگی افراد می باشد که می تواند درنتیجه مواجهه طولانی مدت با استرس شغلی ایجاد گردد. پژوهش حاضر باهدف تعیین ارتباط بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی انجام گرفت.
این مطالعه بر روی 80 نفر از پرسنل شاغل شبکه بهداشت و درمان شهرستان کامیاران در قالب سه گروه شغلی انجام گردید. اطلاعات مربوط به کیفیت زندگی و فرسودگی شغلی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های کوتاه بررسی سلامت و استاندارد گلدارد جمع آوری شدند. داده های به دست آمده در نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل قرار گرفت.
55 درصد از کارکنان در گروه بهداشتی، 75/18 درصد در گروه پرستاری-مامایی و 25/26 درصد در گروه اداری-خدماتی شاغل بودند. کیفیت زندگی خوب، متوسط و ضعیف به ترتیب در 75/33، 60 و 25/6 درصد از کارکنان دیده شد. حدود 5/22 درصد از کارکنان در معرض فرسودگی شغلی پایین بودند و 5/77 درصد از آنان از فرسودگی شغلی متوسط رنج می بردند. ارتباط فرسودگی شغلی و همچنین کیفیت زندگی با ویژگی های دموگرافیک معنی دار نبود (05/0p)

نتیجه گیری

با توجه به رابطه معنی دار و معکوس بین فرسودگی شغلی و کیفیت زندگی، می توان با ارتقای کیفیت زندگی کارکنان به طرق مختلف از فرسودگی شغلی و درنتیجه کاهش بهره وری آنان جلوگیری کرد.