تاثیر کاربرد پس از برداشت پوترسین و پرتوتابی فرابنفش بر کیفیت میوه توت فرنگی رقم «سلوا» (Fragaria × ananasa cv. Selva)

میوه توت فرنگی به دلیل برخورداری از بافت نرم و متابولیسم بالا، از عمر پس از برداشت کوتاهی برخوردار است. این تحقیق در سال 1389 در دانشگاه شهید چمران اهواز انجام گرفت و طی آن تاثیر کاربرد پلی آمین پوترسین در دو غلظت 1 و 2 میلی مولار و پرتو فرابنفش در شدت 72/0 کیلوژول بر متر مربع بر کیفیت میوه توت فرنگی رقم «سلوا» طی 10 روز نگه داری در دمای 4 درجه سانتی گراد مورد بررسی گردید. میوه های تیمار شده با هر دو غلظت پوترسین از سفتی بافت، ویتامین ث، آنتوسیانین، مواد فنولی و ظرفیت آنتی اکسیدانی بیشتری برخودار بودند و طی مدت زمان نگهداری، کاهش وزن کمتری نشان دادند. تیمار با پرتو فرابنفش بر بسیاری از صفات مورد بررسی تاثیر قابل توجهی نداشت ولی سبب حفظ بیشتر غلظت آنتوسیانین کل به خصوص در روزهای ششم تا دهم نگهداری گردید. از میان سه مولفه رنگی، روشنایی و زاویه هیو تحت تاثیر تیمارهای اعمال شده قرار نگرفتند ولی کروما، در میوه های تیمار شده با هر دو غلظت پوترسین و نیز پرتو فرابنفش از مقدار بیشتری برخوردار بود. به طور کلی غوطه وری در پوترسین و تیمار با پرتو فرابنفش توانست به نحو موثری سبب حفظ کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی شود.