بررسی آمونیفیکاسیون ال- گلوتامین، ال-آسپاراجین، ال- هیستیدین، ال- آرجینین و گلیسین در خاک های آهکی

آمینواسیدها منابع تامین کننده نیتروژن برای میکروارگانیسم های خاک به شمار می آیند. با اندازه گیری آمونیوم آزاد شده طی تجزیه آمینواسید ها در خاک می توان سرعت و میزان آمونیفیکاسیون آن ها را در خاک ها بررسی کرد. این پژوهش با هدف مقایسه روند تجزیه آمینواسید ها در خاک از طریق اندازه گیری نیتروژن معدنی آزاد شده در خاک های تیمار شده با آمینواسید صورت گرفت. بدین منظور الگوی زمانی آمونیفیکاسیون و تاثیر غلظت آمینواسید در خاک های تیمار شده با آمینواسید های ال–گلوتامین، ال–آسپاراجین، ال–هیستیدین، ال–آرجینین و گلیسین بررسی شد. نتایج نشان داد که افزودن آمینواسید ها در هر دو خاک باعث افزایش معدنی شدن نیتروژن در خاک ها می گردد. بیشترین معدنی شدن نیتروژن برای تمام تیمار ها در مدت زمان 24 ساعت رخ داد که بیشترین و کمترین آن برای خاک لورک به ترتیب به میزان 41/340 و 81/252 و برای خاک شرودان به ترتیب 15/334 و 23/126 میلی گرم برکیلو گرم بود. افزایش غلظت آمینواسید، معدنی شدن نیتروژن را فزونی بخشید به طوری که این روند بجز در مورد ال–هیستیدین تا غلظت 100 میلی مولار افزایشی بود. حداکثر آمونیفیکاسیون ال–هیستیدین در هر دو خاک در غلظت 60 میلی مولار رخ داد و پس از آن تغییر قابل توجهی رخ نداد. در بین آمینواسیدهای مورد بررسی، بیشترین سرعت آمونیفیکاسیون برای ال–آرجینین مشاهده گردید، ولی نزدیک ترین رفتار به ال–آرجینین مربوط به ال–هیستیدین بود. این تشابه ها به وسیله پاره ای تشابهات مولکولی و بیوشیمیایی توصیف گردید.