اثر احداث تانک ذخیره سازی در سیستم متعارف لجن فعال بر کیفیت پساب خروجی و قابلیت ته نشینی لجن

تصفیه و دفع لجن مازاد یک چالش بزرگ در تصفیه خانه های فاضلاب است. در این تحقیق کاهش حجم لجن در راکتور ناپیوسته متوالی در مقیاس پایلوت بررسی شد. دو راکتور ناپیوسته متوالی در مدت زمان 12 ماه بهره برداری شد و پارامترهایی از قبیل COD، MLSS، pH، DO، SVI، SOUR، ORP در طول مدت بهره برداری راکتور مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که در بین زمان های ماند سلولی مختلف (5، 10، 15، 20 25 روز) در زمان ماند 10 روز بهترین راندمان حذف COD (95 درصد) بدون مشکلات بالکینگ و همچنین تولید کف ایجاد شد. به منظور بررسی اثر متابولیسم جفت نشده فاز آنوکسیک و بی هوازی لجن بر کاهش تولید بیومس، لجن فاضلاب برای مدت 1 تا 4 ساعت قبل از فاز واکنش در راکتور با پتانسیل اکسیداسیون و احیای مختلف نگهداری شد. نگهداری لجن بعد از مدت چهار ساعت با پتانسیل اکسیداسیون و احیای 238- میلی ولت میزان COD را از 600 به 33 میلی گرم در لیتر کاهش داد و غلظت MLSS به طور جزئی از 1350 به 1500 میلی گرم در لیتر افزایش یافت. با استفاده از این مکانیسم، COD پساب خروجی پایین تر از استاندارد محیط زیست از نظر دفع پساب به آب های پذیرنده و استفاده مجدد در کشاورزی است. از طرفی در پتانسیل اکسیداسیون و احیای برابر 238- میلی ولت، میزان SOUR به mgO2/h.gVSS 22 و میزانSVI به کمتراز 40میلی لیتر بر گرم رسید.