بروز پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی و عوامل خطر مرتیط با آن در بخش های مراقبت ویژه

پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی علت اصلی مرگ و میر ناشی از عفونت های بیمارستانی است. تابه حال بروز پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی و ارتباط آن با عوامل خطر در بخش مراقبت ویژه بررسی نشده است لذا هدف این مطالعه تعیین بروز پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی در بخش های مراقبت ویژه و ارتباط آن با عوامل خطر می باشد.
این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال 1392 در بخش مراقبت ویژه بیمارستان های آموزشی شهر سمنان انجام شد. 35 بیمار به روش در دسترس انتخاب شدند. معیار ورود به مطالعه شامل سن بالای 18 سال، بیمارانی که بیش تر از 48 ساعت تحت تهویه مکانیکی بودند، عدم ابتلا به پنومونی، نداشتن بیش از یک بار تلاش جهت لوله گذاری، نداشتن موارد منع دهان شویه، عدم ترومای صورت و دهان و عدم وجود موارد منع بالا بردن سر تخت به میزان 30 درجه بود. دهان شویه با نرمال سالین دو بار در روز انجام شد همچنین از معیار بالینی عفونت تنفسی اصلاح شده جهت تشخیص پنومونی و از پرسشنامه جهت جمع آوری اطلاعات بیماران استفاده شد.
یافته ها نشان داد که 13 نفر (1/37%) از بیماران، به پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی مبتلا شدند. به جز مصرف آنتی بیوتیک ها و بیماری های زمینه ای ارتباط معناداری بین عوامل خطر و بروز پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی مشاهده نشد.
در این مطالعه، میزان پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی شیوع بالایی داشت. استفاده از یک محلول ضدعفونی کننده در دهان شویه جهت کاهش پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی ضروری است. هم چنین تجویز منطقی و عدم مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک ها در بخش مراقبت ویژه و کنترل بیماری های زمینه ای می تواند یک اقدام موثر در کاهش پنومونی مرتبط با تهویه مکانیکی باشد.