تحلیل فضایی سکونتگاه های روستایی در نواحی مرزی کشور با رویکرد پدافند غیر عامل(مورد مطالعه: سکونتگاه های روستایی شهرستان پیرانشهر)

یکی از پیامدهای نامطلوب سیاست های توسعه ای کشور در مناطق مرزی، گسیختگی در ساختار فضایی است که بازتاب این سیاست ها به صورت برهم خوردن تعادل و توازن در رشد درونزای سکونتگاه ها در سطوح مختلف، نابسامانی در نظام فضایی مکانی مجموعه های انسانی و گسستگی در روابط فضایی و نابسامانی در عملکردهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، اداری و کالبدی مشهود است. این مقاله قصد دارد وضعیت سکونتگاه های روستایی در شهرستان پیرانشهر را با رویکرد پدافند غبرعامل بررسی نماید. پژوهش حاضر با جامعه آماری سکونتگاه های روستایی شهرستان پیرانشهر در استان آذربایجان غربی از نوع کاربردی است. پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، انجام گرفته است. جامعه این تحقیق را 30 نفر از خبرگان حوزه پدافند غیرعامل، شامل اساتید دانشگاه و کارشناسان نظامی تشکیل داده اند که به کمک روش گلوله برفی انتخاب شدند.تحلیل یافته های فضایی مکانی بوسیله GIS و با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و منطق فازی صورت پذیرفته است.

نتایج بدست آمده حاکی از آن است که از 147 روستای شهرستان پیرانشهر، بیش از 60 روستا که بیشتر از 40 درصد جمعیت مناطق روستایی را تشکیل می دهند در معرض آسیب پذیری خیلی زیاد و زیاد هستند. همچنین بیشترین میزان آسیب پذیری در سکونت گاه های روستایی سه دهستان لاهیجان غربی، دهستان پیران و دهستان منگور غربی مشاهده می شود که دهستان های مرزی به شمار می روند.