رویکرد آینده پژوهانه به تدوین استراتژی فوق فعال مرزبانی و ملت سازی، بر مبنای عدالت بین قومی

اهمیت مرز ها و مناطق مرزی، ضرورت امنیت را ایجاب می نماید و جهت ایجاد امنیت مرز ها، نقش قومیت های ساکن در حاشیه مرز ها بسیار مهم است. سکونت اقوام گوناگون ایرانی در مناطق مرزی، ممکن است زمینه ساز بروز انواع بحران های منطقه ای شود؛ اما در مقابل، به طور طبیعی هر یک از قومیت ها ظرفیت قابل توجهی برای ادغام در مصالح ملی، مشارکت سیاسی و حفظ و حراست از کشور نیز دارند. این مقاله قصد دارد ابعاد گوناگون درگیر ساختن اقوام ایرانی در امر مرزبانی و نیز منابع بالقوه تعلقات ملی و تمایل به گسست را بررسی نموده و متناسب با ظرفیت مذکور، استراتژی فوق فعال مرزبانی را پیشنهاد دهد. در این مقاله، ضمن اقدام پژوهی تاریخی و تفسیر گرایانه استراتژی فوق فعال ملت سازی، به ابعاد گوناگون درگیر ساختن اقوام ایرانی در امر مرزبانی پرداخته شده است؛ سپس با روش تحلیل محتوای اسنادی، منابع بالقوه تعلقات ملی و تمایل به گسست اقوام گوناگون بررسی شده است؛ جامعه آماری این پژوهش، خبرگان و متخصصان در زمینه مدیریت دولتی، مطالعات سیاسی، امنیت ملی، عدالت بین قومی، جغرافیای سیاسی، مطالعات انتظامی، دفاع ملی و خط مشی گذاری می باشند که به روش گلوله برفی، 27 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب گردیدند.

در این پژوهش، عوامل: 1. توسعه عدالت اجتماعی و توزیع متناسب فرصت های رشد، 2. طرح های ادغام یا هم افزایی فرهنگی- زبانی اقوام گوناگون با هویت ایرانی، 3. توسعه عدالت اجتماعی، 4. افزایش طرح های توسعه بین منطقه ای میان ذینفعانی از اقوام گوناگون، و 5. افزایش سطح مشارکت و ادغام سیاسی اقوام گوناگون و اولویت بندی منافع عامه در طرح خط مشی گذاری عمومی جامعه، به مثابه خط مشی های فوق فعال برای توسعه وحدت ملی شناسایی شدند که در هنگام تصمیم گیری های توسعه و حراست از مرزها، ملاحضاتی را ضروریمی سازند.