ارزیابی خطر آسیب به ساختمان های اطراف ایستگاه O7 خط هفت متروی تهران با استفاده از روش سختی نسبی

ساخت تونل در زمین نرم باعث جابجایی زمین اطراف آن می شود. پیش بینی تغییر شکل ناشی از تونل سازی و برآورد آسیب ناشی از آن بر سازه های اطراف، بخش حیاتی طراحی و برنامه ریزی ساخت تونل در نواحی شهری است. در این مقاله ایستگاه O7 خط هفت متروی تهران که در منطقه ای تجاری-مسکونی با تراکم زیاد واقع شده است، با استفاده از نرم افزار فلک سه بعدی1 مدل سازی شد. ایستگاه به روش زیرزمینی حفاری شده، بطوریکه ابتدا یک گالریدر وسط ایستگاه به منظور دسترسی و حفاری شمع های کناری و طاق های بتنی حفاری شد.شمع ها و طاق های بتنی برای کنترل نشست و به عنوان نگهداری موقت به فاصله داری 2/1 متر ایجاد شدند. در مرحله بعدی داخل ایستگاه حفاری و سیستم نگهداری اصلی آن نصب شد. از ساختمان های اطراف ایستگاه 2 دستگاه ساختمان در حوزه تاثیر ایستگاه واقع بودند که با توجه به نشست بالای 10 میلیمتر این ساختمان ها در مرحله اول ارزیابی خطر آسیب در ناحیه ناایمن قرار گرفتند. بنابراین مرحله دوم ارزیابی خطر آسیب با استفاده از روش سختی نسبی انجام شد. در این مرحله ساختمان ها در ناحیه ایمن قرار گرفتند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که ایجاد ایستگاه، خطری برای ساختمان های مجاور ندارد.