تاثیر یک جلسه تمرین پلایومتریک و قدرتی با وزنه بر شاخص های زیست شیمیایی، التهابی و عملکردی آزردگی عضلانی در دختران والیبالیست

با توجه به نگرانی ها و تناقضات مربوط به آزردگی عضلانی ناشی از تمرینات پلایومتریک، تحقیق حاضر به منظور مقایسه ی تاثیر یک جلسه تمرین پلایومتریک و قدرتی با وزنه بر برخی از شاخص های آزردگی عضلانی تاخیری در دختران والیبالیست انجام شد. بنابراین، 14 دختر والیبالیست 28-17 ساله در قالب یک طرح نیمه تجربی دو گروهی با اندازه گیری مکرر به طور تصادفی در یک جلسه تمرین قدرتی با وزنه (شش دوره پرس پا و باز کردن زانو با 70% یک تکرار بیشینه) یا پلایومتریک (شش دوره پرش عمقی و جانبی با 70% ارتفاع پرش بیشینه) تا سرحد واماندگی شرکت کردند. شاخص های مربوط به آزردگی عضلانی طی چهار مرحله (10 روز و 30 دقیقه قبل، بلافاصله و 48 ساعت پس از جلسه ی تمرین) اندازه گیری شد. داده ها به صورت میانگین و انحراف استاندارد با استفاده از تحلیل واریانس مکرر و پس آزمون بونفرونی در سطح معنی داری پنج درصد بررسی شد. احساس درد، تورم، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز و پروتئین واکنشگر-C سرمی در هر دو گروه متعاقب تمرین به طور معنی دار افزایش یافت و تا 48 ساعت بالاتر از مقادیر پایه بود(05/0P<). اما انعطاف پذیری، قدرت هم طول بیشینه و اوج توان عضلات پایین تنه در هر دو گروه به طور معنی دار کاهش یافت و تا 48 ساعت کمتر از مقادیر اولیه بود(05/0P<). با توجه به میزان بازگشت به حالت اولیه برخی از شاخص ها متعاقب تمرین پلایومتریک می توان به دختران والیبالیست توصیه کرد که بدون نگرانی از این نوع تمرین استفاده نمایند.