نقش واسطه ای نمویافتگی عاطفی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و همدلی

هدف پژوهش حاضر، تعیین نقش واسطه ای نمویافتگی عاطفی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و همدلی بود. 300 دانشجو (179 دختر، 121 پسر) بر اساس روش نمونه برداری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، 1994)، مقیاس نمویافتگی عاطفی (سینگ و بهارگاوا، 1974) و مقیاس همدلی (مهرابیان و اپستین، 1972) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نشان دادند: الف) ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده پیش بینی کننده مثبت معنادار همدلی بودند، ب) جهت گیری گفت وشنود پیش بینی کننده منفی معنادار همه مولفه های نمویافتگی عاطفی بود، پ) جهت گیری همنوایی پیش بینی کننده مثبت معنادار مولفه های بی ثباتی هیجانی و سازش نایافتگی اجتماعی بودند، و ت) نمویافتگی عاطفی در رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده و همدلی، نقش واسطه ای مهمی ایفا می کند. با توجه به نقش نیرومند جهت گیری گفت وشنود در پیش بینی همدلی، می توان گفت آموزش و ارتقای جهت گیری گفت وشنود در خانواده ها به افزایش نمویافتگی عاطفی و رفتارهای همدلانه منجر می شود.