تاثیر تراکم بوته و تعداد و مراحل وجین علف های هرز بر عمل کرد دانه ذرت). Zea mays L (و وزن خشک علف های هرز در کرمان

به منظور بررسی تاثیر تراکم بوته های ذرت و تعداد و مراحل وجین علف های هرز بر وزن خشک این علف ها و عمل کرد دانه ذرت، آزمایشی در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. تیمار وجین علف های هرز شامل تعداد و زمان مراحل وجین بود، که در سطوح W1 چهار مرحله وجین) 2، 4، 6 و 8 هفته پس از کاشت([، W2]سه مرحله وجین) 2، 4 و 8 هفته پس از کاشت([، W3]دو مرحله وجین) 4 و 8 هفته پس از کاشت([و W4)عدم وجین علف های هرز در طول فصل رشد(تدوین و اجرا گردید. رقم های مورد آزمایش، سینگل کراس 704) V 1 (و ماکسیما) V 2 (از گروه FAO580 بودند؛ که تحت دو تراکم D1(70000 (و 90000) D2 (بوته در هکتار کشت شدند. در این بررسی صفت هائی چون عمل کرد دانه، سطح برگ، وزن خشک برگ، وزن خشک ساقه، وزن خشک کل ذرت و هم چنین وزن خشک علف های هرز اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که تنها تیمار عدم وجین علف های هرز در طول فصل رشد باعث کاهش معنی دار عمل کرد دانه شد؛ و تیمارهای دیگر تفاوت معنی داری با هم نداشتند. بنابراین می توان گفت که استفاده از تیمار 3W برای کنترل علف های هرز در کرمان می تواند موثر و اقتصادی باشد. سطح برگ، وزن خشک ساقه و برگ و هم چنین وزن خشک کل ذرت با افزایش مدت زمان تداخل علف های هرز کاهش پیدا کردند. تراکم نیز تاثیر معنی داری بر صفت های موردبررسی داشت. افزایش تراکم باعث کاهش وزن خشک علف های هرز و هم چنین وزن خشک برگ، ساقه و وزن خشک کل ذرت شد. عمل کرد دانه با افزایش تراکم افزایش پیدا کرد. سطح برگ و هم چنین عمل کرد دانه در رقم ماکسیما نسبت به سینگل کراس 704 بیش تر بود. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که افزایش تراکم، در بهبود توانایی رقابت ذرت با علف های هرز موثر است؛ و عمل کرد دانه ذرت را افزایش می دهد.