تعیین محل رخداد فرسایش خندقی بر اساس آستانه ژئومرفولوژیک و عوامل موثر بر آن(مطالعه موردی: چم ژاب دره شهر، ایلام)

فرسایش خندقی از مهمترین فرسایش های آبی است که موجب تخریب اراضی و بر هم خوردن تعادل در اراضی می گردد. تخریب اراضی، بر هم خوردن منظر زمین، تعادل اکولوژیک و به مخاطره افتادن منابع زیستی، از جمله مواردی است که پژوهش در مورد فرسایش خندقی را گریز ناپذیر و الزامی می کند. این مطالعه با هدف تعیین آستانه توپوگرافی و گسترش خندق و همچنین پیش بینی مناطق مساعد تشکیل فرسایش خندقی انجام شده است. بدین منظور 36 خندق در منطقه مورد مطالعه انتخاب و پس از تفکیک داده ها، میزان تاثیر عوامل کاربری اراضی، انواع مکانیسم فعال برای ایجاد و گسترش خندق و روش مورد استفاده برای استخراج داده های سطح و شیب با استفاده از عکس های هوایی، اندازه گیری صحرایی و تحلیل های GIS مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد مقدار ضریب تبیین از 162/0 به 214/0 برای داده های کاربری اراضی کشاورزی افزایش یافته است. اما برای داده های کاربری اراضی رها شده این مقدار برابر 043/0 و غیر معنی دار(54/0) بدست آمد. با توجه به ضریب تبیین 267/0 برای داده های حاصل از اندازه گیری صحرایی و مقدار 162/0 برای داده های حاصل از برآوردهای GIS می توان گفت با وجود معنی داری هر دو رابطه (در سطح 5 درصد) اما استفاده از روش صحرایی و اندازه گیری مستقیم نتایج بهتری را ارائه خواهد داد. علاوه بر این، توانایی مدل برای پیش بینی مناطق مساعد تشکیل خندق با استفاده از منحنی ROC مورد بررسی قرار گرفت. سطح زیر منحنی ROC برابر با 748/0 محاسبه گردید و نشان داد که مدل از توانایی مناسبی برای پیش بینی مناطق مساعد تشکیل خندق برخوردار است.