بررسی میزان ابتلا به اختلالات خواب در بیماران مبتلا به ریزش موی سکه ای

ریزش موی سکه ای یا منطقه ای (AA یا Alopecia areata)، به بیماری مزمن التهابی اطلاق می شود که می تواند منجر به از دست دادن ناگهانی مو در ناحیه ی سر، ریش، ابرو، مژه و یا هر جای دیگری از بدن شود. اتیولوژی ریزش موی سکه ای شناخته شده نیست؛ اما به نظر می رسد که یک بیماری خود ایمنی که تحت تاثیر عوامل ژنتیک و استرس روانی بروز می کند، عامل شروع این بیماری باشد. محرومیت از خواب و کیفیت پایین آن، به عنوان عاملی که با نتایج بسیار متنوعی از اختلالات فیزیکی و روانی همراه است، شناخته می شود. یکی از عواقب این اختلال، اثرات منفی بر روی سیستم ایمنی و همچنین اثرات استرس زای آن بر روی بدن است.
در این مطالعه ی مورد- شاهدی، جمعیت مورد مطالعه 92 نفر شامل 2 گروه 46 نفره از بیماران مبتلا به ریزش موی سکه ای و افراد سالم بود. علاوه بر پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیگ و تاریخچه ی بیماری مبتلایان، پرسش نامه ی کیفیت خواب Pittsburgh (Pittsburgh Sleep Quality Index یا PSQI) که کیفیت خواب را در 7 قلمرو مختلف می سنجد، توسط هر دو گروه تکمیل و امتیازبندی شد. در انتها، داده ها جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد آنالیز قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنی داری تلقی شد.
میزان ابتلا به اختلال خواب به طور معنی داری در گروه مبتلا به ریزش موی سکه ای (7/45 درصد) در مقایسه با افراد سالم (7/21 درصد) بالاتر بود. اختلافی در نمره ی آزمون و در نتیجه شدت اختلال خواب در بین بیماران مبتلا به ریزش موی سکه ای (37/5 = Score) و افراد سالم (04/4 = Score) وجود نداشت (05/0 < P). میزان ساعت خواب افراد مبتلا به ریزش موی سکه ای (با میانگین 73/6 ساعت) نسبت به افراد سالم (با میانگین 76/7 ساعت) به طور قابل توجهی از لحاظ آماری کمتر بود (05/0 > P).
در مجموع، در این مطالعه ارتباط معنی داری بین میزان ابتلا به اختلال در کیفیت خواب و ابتلا به ریزش موی سکه ای وجود داشت که نشان دهنده ی بالاتر بودن میزان اختلال خواب در بیماران مبتلا به ریزش موی سکه ای در مقایسه با گروه شاهد بود، اما اختلافی در شدت اختلال خواب در بین بیماران مبتلا به ریزش موی سکه ای و افراد سالم وجود نداشت. با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می رسد که اختلال خواب، می تواند علت یا معلول ریزش موی سکه ای باشد.