بررسی تجربی و عددی ضخامت قطعه بر میزان جمع شدگی و عدم گردی قطعات استوانه ای در فرآیند تزریق پلاستیک

فرآیند تزریق پلاستیک، یکی از مهم ترین روش های شکل دهی در صنعت تولید پلاستیک ها می باشد. جمع شدگی و عدم گردی پدیده هایی هستند که کیفیت نهایی محصول را تحت تاثیر قرار می دهند. در این تحقیق تاثیر ضخامت قطعه استوانه ای از جنس پلی پروپیلن بر میزان جمع شدگی و عدم گردی بررسی شده است. بنابراین با استفاده از نرم افزار MOLDFLOW، فرآیند تزریق پلاستیک برای جمع شدگی و عدم گردی، شبیه سازی و تحلیل می شود. سپس یک قالب تزریق پلاستیک پنج حفره ای از قطعات استوانه ای توخالی با پنج ضخامت مختلف ساخته شده و با استفاده از یک دستگاه تزریق پلاستیک، حداقل 5 نمونه از قطعات تولید می شود. در ادامه ابعاد نمونه های تولید شده توسط دستگاه اندازه برداری سه بعدی نوری اندازه گیری شده و میانگین جمع شدگی ابعادی هر نمونه به دست می آید. با انجام این تحقیق نتیجه می گیریم که با افزایش ضخامت قطعه، میزان جمع شدگی و عدم گردی افزایش می یابد و دلیل آن، آهسته تر سرد شدن پلیمر مذاب با افزایش ضخامت قطعه و داشتن زمان بیشتر برای تشکیل بلور است. بلورینگی بیشتر ماده موجب جمع شدگی و عدم گردی زیادتری می شود. در پایان نتایج شبیه سازی با نتایج تجربی مقایسه می شوند و مشاهده می شود که که نتایج تجربی و نتایج شبیه سازی تطابق خوبی با هم دارند.