اثر محلول پاشی کیتوزان بر خصوصیات فیزیولوژیکی کمای بینالودی (Ferula flabelliloba) تحت تنش خشکی

یکی از روش های سازگار با محیط زیست برای کاهش خسارت ناشی از تنش خشکی در گیاهان محلول پاشی با ترکیبات کیتوزانی است. به منظور بررسی اثر تنش خشکی و محلول پاشی کیتوزان بر صفات فیزیولوژیکی کمای بینالودی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و در شرایط آزمایشگاه اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل تنش خشکی (آبیاری در حد ظرفیت زراعی، تخلیه 35 و 65 درصد رطوبت ظرفیت زراعی) و محلول پاشی کیتوزان (صفر، 2/0، 4/0، 6/0 و 8/0 گرم در لیتر) بودند. نتایج نشان داد که تخلیه رطوبت بستر تا 65 درصد حد ظرفیت زراعی باعث کاهش وزن خشک اندام هوایی شد ولی مقدار فنل کل و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و غلظت مالون دی آلدئید را افزایش داد. بالاترین وزن خشک اندام هوایی در گیاهان محلول پاشی شده با 4/0 میلی گرم در لیتر کیتوزان به دست آمد. بیشترین مقدار فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز و بیشترین مقدار فنل کل در گیاهان آبیاری شده پس از تخلیه 65 درصد رطوبت ظرفیت زراعی و محلول پاشی شده با غلظت های 6/0 و 8/0 میلی گرم در لیتر کیتوزان اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد که محلول پاشی کیتوزان در شرایط بروز تنش خشکی قادر است با تحریک سیستم دفاع آنتی اکسیدانی گیاه از شدت بروز خسارت در گیاه کمای بینالودی بکاهد.