ارزیابی ضریب نرخ بازهوادهی رودخانه ی سفیدرود

برآورد مناسب ضریب نرخ بازهوادهی یکی از مهم ترین نیازهای اولیه مدل سازی اکسیژن محلول و خودپالایی رودخانه ها می باشد. هدف اصلی مقاله حاضر ارزیابی 29 معادله پرکاربرد پیشنهادی در برآورد ضریب نرخ بازهوادهی رودخانه ها در قالب مطالعه موردی سفیدرود می باشد. در این مقاله ارزیابی و مدل سازی اکسیژن محلول سفیدرود با استفاده از روش تحلیلی استریتر– فلپس و کاربرد داده های کیفیت آب موجود از چهار سری نمونه برداری رودخانه مذکور انجام گرفت. بازه انتخابی از زیردست سد سفیدرود تا دریای خزر به طول تقریبی 110 کیلومتر و در 12 ایستگاه نمونه برداری می باشد. نتایج ارزیابی معادلات برآورد ضریب نرخ بازهوادهی، حاکی از وجود بیشترین دقت در معادله «پارخوراست و پومروی» با خطای استاندارد، خطای میانگین ضربی و مجموع مربعات باقیمانده هایی به ترتیب برابر با 51/0، 05/1 و 35/2 می باشد. همچنین رفتارسنجی خودپالایی سفیدرود نشان دهنده بالا بودن نیاز اکسیژن خواهی بیوشیمیایی و پایین بودن توان خودپالایی این رودخانه در مهر ماه که مصادف با ورود حداکثر مقدار آلاینده های غیرنقطه ای مانند زهاب های کشاورزی است می باشد.